‘Open Zee’ door Catherine Poulain
Sylvia Plath schreef in een van haar dagboeken:
“Yes, my consuming desire is to mingle with road crews, sailors and soldiers, barroom regulars—to be a part of a scene, anonymous, listening, recording—all this is spoiled by the fact that I am a girl, a female always supposedly in danger of assault and battery. (…) I want to be able to sleep in an open field, to travel west, to walk freely at night…”
Sylvia Plath is niet een van mijn grote literaire voorbeelden, maar toen ik deze quote las herkende ik het gevoel dat ze hiermee kwijt wilde. Open Zee van Catherine Poulain lijkt een beetje geschreven te zijn binnen dezelfde gedachtegang: Lili, een jonge dame van twintig jaar, verlaat Frankrijk om in Alaska te gaan vissen. Ze laat alles achter, en heeft bijna niets wanneer ze daar aan komt.
Op een longliner begint ze haar werk, omringd door louter mannen. Vrouwen zijn er wel, sommigen op hun eigen schip zelfs, maar de meesten zijn aan wal en werken in de hotels of in de vele bars en cafés in de buurt. Daarnaast heeft ze nog een droom: naar het einde van de wereld gaan. Dat is in haar hoofd Point Barrow, omdat dit het meest noordelijke punt van de Verenigde Staten is.
Bij het lezen van de beschrijving van het verhaal was ik ontzettend enthousiast. Vaak heb ik even nodig om een boek te kiezen om te recenseren, maar deze had ik makkelijk uit de stapel getrokken.
Het verhaal, beschreven vanuit de 1e persoon door Lili zelf, vond ik echter minder indrukwekkend dan ik gehoopt had.
De stijl deed me denken aan een soort Hemingway’s The Old Man and The Sea, in dat Lili, de protagoniste, monomaniacale obsessies lijkt te hebben. Ze wil de hele tijd maar één ding, zonder er diep over na te denken: alleen maar op zee zijn en constant bang zijn dat dat niet kan, of per sé een mast willen verven tot op het punt dat ze zichzelf bijna vergiftigt. Maar die behoeftes worden niet uitgediept.
Over haar verleden kom je niet veel te weten, buiten het feit dat ze liever sterft dan naar Frankrijk terug te gaan.
Binnen het boek mistte ik het gevoel een bepaalde reis te maken ergens naartoe. Lili groeit in het boek tot een degelijke visser, maar haar eigen waarden, haar gedachtes en gevoelens lijken daarnaast geen enkele groei door te maken. Persoonlijk heb ik altijd een behoefte om te voelen dat een karakter een bepaalde weg bewandelt, mentaal of fysiek. Lili blijft echter op dezelfde locatie, en hoewel ze wel op andere boten vist denkt ze er eigenlijk altijd maar aan één. Buiten het advies van andere vissers staat ze er op om rauwe vis direct uit de zee te eten, hetgeen haar duur komt te staan. Haar keuzes lijken niet te komen uit eigenzinnigheid maar meer uit onbeholpenheid. Dat voelde voor mij als teleurstellend, en daarnaast stiekem ook nog wel een beetje saai. En dat terwijl ik het boek helemaal niet saai geschreven vond!
Het is altijd moeilijk om een boek te lezen met bepaalde verwachtingen die dan helemaal niet uit blijken te komen. Mijn vraag is dan ook: als er op de kaft niet zou staan dat het “De literaire sensatie uit Frankrijk!” is, en als ik mezelf niet zo romantisch zou vinden in het concept om alles los te laten en de ‘wildernis’ in te trekken, zou ik het dan een goed boek hebben gevonden?
Uitgeverij Cossee, 2017
Pagina’s 352
Vertaald uit het Frans door Prescilla van Zoest (Le grand Marin)
ISBN 978 90 5936 736 4
Recensie door Kimberly, april 2018
Augustus is al bijna 30 jaar de maand van de jaarlijkse Deventer boekenmarkt, die plaats zal vinden op zondag 6 augustus. In totaal zijn 878 kramen gevuld met vele duizenden boeken: ruim 6 kilometer gerenommeerde boekhandelaren en antiquariaten uit heel Nederland, met een heel gevarieerd aanbod tweedehands boeken: literatuur, sport, poëzie, kinderboeken, geschiedenis, sport etc. Daarnaast is er een randprogramma met muziek, kunst en speciale tentoonstellingen.
– In Clementine. Een leven met Winston Churchill beschrijft Sonia
ys heeft een belangrijke invloed gehad op de ontwikkeling van de tuinarchitectuur. Als een van de eersten in Nederland – en zeker als eerste vrouw – zag ze het belang van de integratie van haar vak met de architectuur. Ze heeft daarin een actieve rol gespeeld, gemotiveerd door het socialistische en emancipatoire gedachtegoed dat zij zich in de 30-er jaren eigen maakte. Ze formuleerde inzichten over functie en doel van de tuin- en landschapsarchitectuur bij het ontwerpen van privé-tuinen en openbaar groen. Ook op de keuze van plantmateriaal heeft zij als dochter van een kweker uit Dedemsvaart een grote invloed gehad. Ze leerde de tuinbezitter het ruimtelijk effect en de schoonheid van schaduwplanten, bladplanten, planten met decoratieve vruchten en zaaddozen, in een tijd dat kleurige bloemperkjes nog de boventoon voerden. Het standaardwerk Het vaste plantenboek is van haar hand.
– Peter Slevin die jarenlang stadsverslaggever van de Washington Post in Chicago was schreef (al in 2015) een biografie over Michelle Obama. Deze maand kwam de vertaling uit met een epiloog over de afgelopen twee jaar bij deze Nederlandse editie. Voor een groot deel gaat de biografie over de tijd dat Michelle Obama nog geen First Lady was. Uitgebreid wordt verteld over haar afkomst en jeugd in Chicago, geen gemakkelijke stad voor Afro-Amerikanen. Op Princeton University en Harvard Law School, waar ze studeerde, was het voor haar als zwarte vrouw ook niet alleen maar feest. Ook de dilemma’s waar ze later voor stond, terwijl ze in Chicago hard werkte, haar gezin grootbracht en haar man hielp om president te worden, komen aan bod.
Een schip vol meloenen een autobiografische roman waarin ze staand in de schoenen van actrice terugblikt op haar leven. Het reizen door tijd en ruimte heen is een van de centrale motieven in het boek. Wie meer romans (± 30 titels) van haar las, herkent verwijzingen naar vroegere romans, naar de reisboeken en naar de autobiografische gegevens die ze in interviews over zichzelf prijs gaf. “Waarom terugblikken op mijn artiestenbestaan? Dat bestaan ligt ver verwijderd van de vrouw die ik nu ben. Het lijkt alsof ik een verhaal vertel over iemand anders. Misschien ben ik ook iemand anders. Dat is het wonderlijke van het leven als actrice: dat je in je bestaan voortdurend verandert van persoon.”
– In Revolutionaire zondag beschrijft Wendy Guerra de veranderingen in Cuba vanuit een vrouwelijk perspectief. Cleo, een dichteres uit Havana, staat er plotseling alleen voor wanneer ze haar ouders verliest door een auto-ongeluk. Ze voelt zich een vreemdeling in haar eigen land, waar de staat het schrijven van gedichten maar verdacht vindt. Ze sluit zich aan bij een groep Cubaanse ballingen in Mexico. Maar ook daar wordt Cleo niet geaccepteerd, en zelfs van spionage verdacht.
Deborah Levy probeert de net afgestudeerde Sofia al jaren te ontdekken wat voor mysterieuze ziekte haar verlamde moeder heeft. Ze is meer met haar bezig dan met haar eigen toekomst. Wanneer ze een peperdure wonderdokter op het spoort komt, reizen moeder en dochter af naar zijn kliniek in een blakerend stadje aan de Zuid-Spaanse kust. Daar lijkt ze voor het eerst los te komen van haar moeder. Deborah Levy vertelt het verhaal als een soort reis door het innerlijke leven van Sofia. Droom en werkelijkheid zijn vaak verweven waardoor Warme melk een enigszins surrealistisch karakter krijgt.
– Eén nacht, Markovitsj is het debuut van de Israëlische Ayelet Gundar Goshen. Twee mannen steken de Middellandse Zee over om met vrouwen te trouwen die ze niet kennen, om hen zo de vlucht uit het nationaal-socialistische Europa mogelijk te maken. De flamboyante Zeëv Feinberg beschouwt dit
vierdelige Cazalet-kronieken over de nadagen van het victoriaanse Engeland en de eerste onzekere jaren na het einde van de oorlog (periode 1937-1947). Lichte jaren begint eind jaren dertig, de laatste gouden jaren voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. In de zomermaanden komen drie generaties van de familie Cazalet bij elkaar op hun familielandgoed vlak buiten Londen. Ze vullen hun dagen met kinderspelletjes in het bos, picknicken op het strand, gin-tonics in de tuin, feestmalen in de eetkamer. Het is een zonovergoten, onbekommerde tijd – maar onder de idyllische oppervlakte broeien er affaires en gefnuikte ambities. De vreselijke gevolgen van de Eerste Wereldoorlog zitten nog vers in het geheugen en de dreiging van de Tweede Wereldoorlog is op de achtergrond steeds meer aanwezig.
– Op 20-jarige leeftijd verruilde Catherine Poulain Frankrijk voor een leven in Alaska. Ze woonde er jarenlang tussen de bootlui op de scheepswerven. Tegenwoordig is ze schapenhoedster en woont ze in een herderstent in het zuiden van Frankrijk. Over haar tijd als visser op de Beringzee in Alaska schreef ze de roman Open zee. Het boek werd een groot succes. Het verhaal over de kleine Française Lili die op de vlucht voor messentrekkers Frankrijk definitief achter zich laat om te gaan vissen in Alaska is een bijzonder goed geschreven, spannend verhaal. Vissen op de oceaan is een wens die Lili al tijden koestert. Als zij op het eiland Kodiak arriveert, heeft ze alleen een kleine legertas bij zich. Niemand is er normaal en bijna iedereen is aan de alcohol. Hoe gaat ze zich staande houden als enige vrouw tussen mannen?
Dit jaar haalt Poetry International voor de 48e keer de beste dichters uit alle windstreken naar Rotterdam. De stichting Poetry International is een literaire organisatie die zich ten doel stelt aandacht te
(1993) geeft in haar gedichten een persoonlijk onderzoek weer naar wat er zich in en om haar afspeelt. Met haar debuut Kwaad Gesternte won ze 2 prijzen.
– De Slowaakse Mária Ferenčuhová (19975) is docente en filmcritica (documentaires). Haar grote interesse is het filmisch vastleggen van de werkelijkheid, ook in haar poëzie. In haar recente bundel imunita gebruikt zij medische taal en promoveert deze tot poëzie. Uit de beschrijvingen van symptomen en individuele ervaringen met ziekte ontstaat een portret van individuen, de maatschappij als geheel en het menselijk lot.
is haar poëzie niet alleen tekstueel, maar ook visueel. Haar teksten zijn niet altijd lineair te lezen en bezitten bovendien veel herhalingen en diverse, soms raadselachtige verwijzingen. Zo krijgen ze op associatieve wijze hun meerstemmige betekenis. Haar debuut in 2008: F.aire L.a F.euille (f.l.f)
In Chamlang. De eerste Nederlandse vrouwenexpeditie en spannend reis- en klimavontuur van zes Nederlandse vrouwen, die zonder hulp van andere klimmers of lokale Sherpa-gidsen de Chamlang beklimmen, een ruim 7.000 meter hoge bergtop in de Himalaya. De vrouwenexpeditie van 1988 was een unicum en niet zonder gevaar – onstuimig weer, lawines, gletsjerspleten, steenslag en staalhard ijs. Door de beklimming van de Chamlang te verweven met de kennis en inzichten van nu krijgt het verhaal diepgang en actualiteit. Behalve om een fysieke prestatie gaat het om de interactie binnen het klimteam. Wat doet het nemen van extreme risico’s en het afhankelijk zijn van elkaar met je? Is een expeditie met alleen vrouwen écht anders dan een gemengd of mannenteam? Is er onderlinge empathie en saamhorigheid of blijven de deelnemers eenlingen met slechts één doel: de top.
en onbekende wereld, bevolkt door eenzame zielen, die permanent geconfronteerd worden met de elementen. De Franse schrijfster laat de lezer geboeid en gefascineerd achter, kijkend naar een wereld en een schepping, die naar andere wetten blijkt te luisteren dan die van ons. Een wereld waar ze zelf ook heeft gewoond. Het boek meerdere malen bekroond.
– De Amerikaanse Elif Batuman debuteerde in 2010 met een sprankelende liefdesverklaring aan de Russische literatuur: De bezetenen. Nu komt ze met De idioot, waarin ze via haar alter ego Selin een portret maakt van de kunstenares als jonge vrouw, een vrouw die zich realiseert dat ze gedoemd is om schrijfster te worden.
indringende portret van de korte levens van twee zusjes en de impact die hun dood heeft gehad op hun gezin. Het is geschreven in een prachtige, verstilde stijl en vanuit het bijzondere wisselende perspectief van moeder én kind vertelt de Nederlandse schrijfster in dit debuut haar autobiografische verhaal.
– In Nina Simone neemt Alan Light de lezer mee op een geloofwaardige tocht langs de verdrietige en verbijsterende wirwar van Nina Simone’s leven. Ondanks haar grote talent werd de briljante en tegenstrijdige zangeres gedwarsboomd door haar eigen instabiliteit. In de turbulente tijden van de jaren zestig, had Simone moeite om haar artistieke identiteit en ambitie te verzoenen met haar toewijding aan de burgerrechtenstrijd. Alan Light schijnt nieuw licht op haar leven in deze definitieve biografie.
gehouden over de Amerikaanse schrijfster Toni Morrison, Tori XL, ode aan Tony Morrison. Ze legt via woorden het Afro-Amerikaanse leven en de cultuur vast. In 1993 won ze, als emeritus professor van de Princeton University, de Nobelprijs in de Literatuur. Haar verhalen gaan in op de schaduwzijde van een mensenleven maar laten ook ruimte voor integriteit en verlossing. De ode aan Toni Morrison zal worden gebracht samen met bewonderaars uit de literatuur, muziek, poëzie en dans.
vakantieboek’. Het blijkt dat mensen in de vakantie niet alleen meer lezen, maar ook dat spannende boeken favoriet zijn. Gemiddeld nemen mensen zo’n zes boeken mee op reis en in de aanloop naar de zomervakantie zorgen spannende boeken voor 37% van de totale omzet van fictie verkoop. O.a. de Amerikaanse Karin Slaughter zal met haar nieuwe boek Goede dochter bij verschillende boekhandels en bibliotheken langs komen