Het is een tijd geleden, dat de poëziegroep van zich heeft laten horen hier op de site. Maar we lezen en praten nog door! Afgelopen week nog bespraken we vier gedichten uit drie bundels van Charlotte Van den Broeck.

We zijn met z’n tienen en komen een keer of zes bij elkaar per jaar, meestal bij een deelnemer thuis. Altijd heel gezellig. Daarom zo jammer, dat dat niet goed lukt de laatste tijd, wegens die vermaledijde Covid! We werken nu met één groep die fysiek bij elkaar komt (met zo veel mensen als toegestaan); en één groep die online bij elkaar komt. Dat laatste bevalt beter dan gevreesd: we komen toch echt tot een gesprek over de poëzie. En een voordeel is dat mensen uit Amsterdam en Eindhoven niet hoeven te reizen. Maar we verheugen ons wél op betere tijden.

De Poëziegroep stak weer van wal door in de Vrouwenbibliotheek aan de Gansstraat een aantal gedichten(cycli) van Rozalie Hirs [] te lezen en bespreken.

Waar (sommige van) de gedichten in eerste instantie nogal ontoegankelijk leken, kregen ze allerlei betekenissen toen we ze eenmaal aan het bespreken waren. Wat ons opviel, was o.a. de mogelijkheid van de gedichten om meerdere betekenissen te bevatten naast elkaar (meer dan we gewend zijn), de over-determinatie van de woorden (er staat niet alleen wat er staat – de woorden zijn ook onderdeel van een ander beeld, waar het niet zozeer de woorden zelf zijn die een rol spelen, maar de combinatie van associaties, ‘subbeelden’, etc die een rol spelen, een beetje zoals haar muziek).

We gaan in november verder, maar dan op locatie bij een groepslid (is ’s avonds wat warmer). De groep zit met tien leden al vol, maar je kunt wel op de wachtlijst komen – mail dan naar poezie@vrouwenbibliotheek.nl – of nóg beter, start zelf een groepje op (mail naar info@vrouwenbibliotheek.nl).

De Poëziegroep van de Vrouwenbibliotheek heeft net dit seizoen afgesloten door samen Anneke Claus te lezen. Volgend seizoen gaan we door, maar op een beetje andere manier – informeler, minder overhead. We blijven nog steeds wel gelieerd aan de Vrouwenbibliotheek en de deelnemers zijn (poëzie-)lid van de Vrouwenbibliotheek.

We zijn nu met z’n tienen en daarmee is de groep vol. Heb je interesse, dan kun je je bij poezie@vrouwenbibliotheek.nl op de wachtlijst laten zetten – of je begint zelf een tweede groep (we adviseren je graag daarbij).

Tijdens haar laatste bijeenkomst van dit seizoen las de poëziegroep een vijftal gedichten van Anneke Claus. Maar eerst bekeken we een filmpje van deze gewezen stadsdichter van Groningen – Koelkast zei je.

We waren erg ingenomen met haar onverwachte taal – vooral in de oudere gedichten, zoals “Bonsai” en “Oude Gelieven“ uit de bundel Bonzai! (2005).
Bij ons riepen de gedichten veel beelden op, de kettingfunctie viel ons op en ook associaties met werk van o.a. Jan Engelman. “Vooraf & daarna” lazen en bespraken we wat sneller voordat we doorgingen met twee gedichten uit de bundel Begrafenis van de mannen uit 2016: “Wat is ook weer het verschil tussen ironie en sarcasme” en “Nooit dezelfde rivier“.  Vooral het ironie/sarcasme-gedicht deed dat we in een bijna verhitte discussie verzeild raakten over wat nou ironie en wat nou sarcasme was – gaat het dan over tekstuele kenmerken, of is het meer de semantiek die het doet? welk soort triggers maken je alert op ironie/sarcasme? Is het wel ethisch om over ironie te spreken als het gaat over zulk zware onderwerpen als oorlog en geweld? Of maakt een liefdevolle relatie met het geïroniseerde dat je eerder ironisch dan sarcastisch bent?
Ook gingen we even in op de eeuwige discussie over wanneer iets poëzie is (omdat die gedichten toch vrij prozaïsch zijn) – het leuke van díe discussie is, dat je er nooit uitkomt!

In januari beviel de poëzie van Anna Achmatova ons dermate goed, dat we besloten om in maart haar weer te lezen. We gingen aan de slag met een groot en groots gedicht, “Requiem”, dat ging over verschillende fasen in de vervolging van andersdenkenden in Stalins Sovjetunie. Het zette veel gedachten in gang over wel of niet vluchten uit je land bij vervolging, hoe je erge zaken goed beschrijft en meer.

Ook spraken we over de toekomst van de Poëziegroep – de binding met de Vrouwenbibliotheek blijft, maar het wordt allemaal wat losser. We zitten intussen met een vrij vaste groep van tien deelnemers – en dat is ook het maximum vinden we.

Halverwege december, toen het zoals te verwachten was flink regende, las de poëziegroep samen een aantal gedichten van Kreek Daey Ouwens.
We vonden ze enerzijds romantisch (in de zin van identiteit en samenhang vindend) en anderzijds talig erg vindingrijk en oorspronkelijk.
Ook kwamen ze binnen, zoals men zegt, met een lach en een traan als gevolgen. Zeker een dichteres om méér van te lezen!

Het begint donker en koud te worden als we elkaar ontmoeten. Woensdag 8 november kwam de poëziegroep bij elkaar om een aantal gedichten van Lieke Marsman te bespreken. Zij is nu (tamelijk) actueel met een roman, Het tegenovergestelde van een mens uit zomer 2017, maar we bespraken een aantal gedichten, vooral afkomstig van Meander (online poëziemagazine) en van haar eigen website.
Een gedicht als “Noorwegen” vonden we in eerste instantie redelijk onbegrijpelijk, maar we kregen er toch iets uitgepeuterd over relaties – als je maar de juiste bril (relaties, surrealisme) opzet dan zie je wel wat… Bij “Man met hoed” meende we ook iets met relaties te lezen, maar welke relatie nou precies? Met een vader? En welk soort relatie met die vader? Heeft de ik nog geen zelfvertrouwen? We vonden haar gedichten in ieder geval mooi – mooi ritme, mooie woorden (ook in “Enquête”).

De volgende keer, in december, gaan we Kreek Daey Ouwens lezen. Ben benieuwd!

We zijn weer begonnen met de poëziegroep! In dit seizoen zijn we van plan om niet alleen Nederlands- en Afrikaanstalige dichteressen te lezen, maar ook vertalingen van dichteressen uit andere talen.
Toch begonnen we deze keer weer met de Nederlandse Hanny Michaelis. Zij is tien jaar geleden overleden na een bewogen leven met onderduik, een huwelijk met Gerard Reve, een schrijverschap dat bijna haar gehele volwassen leven omspande en verschillende literaire prijzen (o.a. de Anna Bijns-prijs).  We lazen een klein aantal gedichten, waarvan vooral de vervreemding en de toch wat melancholieke toon ons raakten. We waren erg geneigd om haar biografie te betrekken bij de interpretatie van de teksten, maar vonden ook wel dat er veel meer in te lezen was dan dat.

In november gaan we verder, met weer een Nederlandse dichteres…

De data (en andere praktische informatie) van de Poëziegroep 2017-2018 is bekend. Zie dit bericht!

We lezen nu al vier jaar met veel plezier en verrassing samen poëzie in de Vrouwenbibliotheek. De gemene deler is altijd geweest: Nederlandse (of Vlaamse, Zuid-Afrikaanse) dichteressen. We zullen dat volgend jaar uitbreiden naar Internationale dichteressen, maar wel in Nederlandse vertaling.

We zijn intussen een vaste kern van een acht m/v’s – een mooi aantal en we verwachten dat de meesten gewoon doorgaan. Toch, er zou nog een paar lezers/praters bij kunnen. Dus, als je graag meedoet, laat ons het vooral weten, dan nodigen we je uit als we inderdaad ruimte krijgen.

Het samen lezen en bespreken van poëzie vormt de kern van onze avonden. Daarnaast presenteert een van de deelnemers altijd de dichteres: wie is of was ze, wat wil(de) ze?.We moeten nog de dichteres voor de eerste keer bepalen en kiezen daarna in overleg de dichteressen voor de volgende keren. Thee en koffie maken we ter plekke. Verder kijken we wat de avond brengt.

Hier dan de praktische zaken:

Op de laatste reguliere bijeenkomst van dit seizoen, besprak de poëziegroep een aantal gedichten van Marjolijn van Heemstra. We vonden haar gedichten erg leuk, mooi en soms ook behoorlijk hermetisch, bijv. Aan een ruimtevaarder (2013).  Niet altijd voor de hand liggende beelden en uitdrukkingen.

Als finale van dit seizoen gaan we naar de U-Slam Jaarfinale in de Bastaard o;p 7 juni – misschien zien we jij, de lezer dezes, daar?

We hebben genoeg ‘volume’ voor een volgend seizoen. Data en meer informatie volgt nog.