In september beginnen we weer aan een volgend seizoen van onze leesgroep.
Met veel plezier lezen en bespreken we al 13 jaar romans en verhalen van vrouwelijke auteurs, geschreven of vertaald in het Nederlands. Soms rond een thema, soms titels op verzoek.

Er is een vrij vaste kern lees-sterren, maar soms gaat er iemand weg of komt er iemand nieuw bij.
Dit jaar is er weer plaats.
Vorig jaar is er ‘in het kielzog’ van de vrouwenbibliotheek weer een leesgroep gestart speciaal voor 20-ers/begin 30-ers. Zoiets is ook altijd mogelijk.
Als je graag meer zou willen weten en/of mee zou willen doen, laat het ons weten!

Het samen lezen en bespreken van (meestal) de romans vormt de kern van onze middagen. Om de beurt presenteert een van de deelnemers het boek en de schrijfster. Dat kan vanuit allerlei invalshoeken, wie is of was de schrijfster, waarom schreef ze (dit boek), wat lezen wij er in, wat spreekt ons aan en wat niet, wat brengt het ons, zien wij verbanden met ander werk, andere schrijfsters, tijdgenoten, etc.

Vanwege de goede ervaring van afgelopen jaar  willen we voor het nieuwe seizoen graag weer een mix van eigentijdse en klassieke romans, van zowel Nederlandse als niet-Nederlandse schrijfsters. We zorgen er daarbij voor dat we titels kiezen die ook in gesproken boekvorm beschikbaar zijn. Hieronder de voorlopige lijst.

Het kunstzijden meisje  van  Irmgard Keun
Kairos of Een handvol sneeuw  van  Jenny Erpenbeck

Het zingende gras   van  Doris Lessing 
Olive Kitteridge   van  Elisabeth Strout

Een leeg huis   van  Marga Minco
Het verdriet van vrede   van  Chaja Polak

Medea en haar kinderen   van  Ljoedmila Oelitskaja
Een geest in de keel   van  Doireann Ní Ghríofa

—

Over de locatie
In de ruimte van de vrouwenbibliotheek op de Gansstraat, nr 161a

—

Wanneer
We houden de leesgroep op vrijdagmiddagen van 14u-16u.
Data 2023/2024 : 6 september, 18 oktober, 29 november, 17 januari, 28 februari, 11 april, 23 mei,  4 juli

—

Kosten:  € 57,50 (incl lidmaatschap van de vrouwenbibliotheek)

—

Meer informatie en aanmelding: info@vrouwenbibliotheek.nl (Marjolein Datema)

Na een eerste geslaagde bijeenkomst, over het bekende Conversations with friends van Sally Rooney, sprak onze leesclub voor jonge vrouwen op 15 maart voor de tweede maal af. Dit keer hadden we een minder bekend werk gelezen: Kim Jiyoung, geboren in 1982 van Cho Nam-Joo. Een dun, feitelijk boekje dat ik vluchtig las in de trein naar mijn werk en tijdens het eten. Er was weinig blijven hangen, maar gelukkig was ik niet degene die het boek moest inleiden.

Zoals het gaat met afspraken die lang van tevoren worden gemaakt; de helft van de jonge vrouwen moest afzeggen. Werk, studie, drukte. Ook degene die Kim Jiyoung, geboren in 1982 had uitgekozen en voorbereid. Oeps. Wat kan je zeggen over een vluchtig gelezen boek, zonder enige achtergrondinformatie over de schrijfster en de totstandkoming van het boek?

Dit is precies wat de leesclub in mijn optiek zo fijn maakt: samen haal je altijd meer uit het boek dan alleen. Kim Jiyoung, geboren in 1982 is een fictieve biografie over de hedendaagse Zuid-Koreaanse vrouw. De roman is heel feitelijk en met enige afstand geschreven, waardoor het verhaal over iedere vrouw zou kunnen gaan. Het feit dat Cho Nam-Joo de plot deels heeft geïnspireerd op haar eigen ervaringen als jonge vrouw en moeder en ze het verhaal tegelijkertijd ondersteunt met wetenschappelijke feiten maken het geheel geloofwaardig. We spraken – uiteraard – over genderrollen, schrijnend hoge werkdruk en sociale problemen. Ook vonden we overeenkomsten tussen Kim Jiyoung, geboren in 1982 en De vegetariër van Han Kang. In de verte doet Kim Jiyoung, geboren in 1982 zelfs denken aan het door mij zo geliefde Norwegian Wood van Haruki Murakami.

Vandaag denk ik nog eens terug aan wat er gisteravond gezegd werd over de misogynistische wereld waarin Kim Jiyoung is opgegroeid. Nog meer dan ooit sta ik achter mijn keuze om vandaag, tijdens de gemeenteraadsverkiezingen, op een vrouw te stemmen. Waar een leesclub allemaal wel niet goed voor is.

Lieke Polak, maart 2022

Het is een tijd geleden, dat de poëziegroep van zich heeft laten horen hier op de site. Maar we lezen en praten nog door! Afgelopen week nog bespraken we vier gedichten uit drie bundels van Charlotte Van den Broeck.

We zijn met z’n tienen en komen een keer of zes bij elkaar per jaar, meestal bij een deelnemer thuis. Altijd heel gezellig. Daarom zo jammer, dat dat niet goed lukt de laatste tijd, wegens die vermaledijde Covid! We werken nu met één groep die fysiek bij elkaar komt (met zo veel mensen als toegestaan); en één groep die online bij elkaar komt. Dat laatste bevalt beter dan gevreesd: we komen toch echt tot een gesprek over de poëzie. En een voordeel is dat mensen uit Amsterdam en Eindhoven niet hoeven te reizen. Maar we verheugen ons wél op betere tijden.

In september beginnen we weer aan een nieuw seizoen van onze leesgroep.
Met veel plezier lezen en bespreken we al 10 jaar romans en verhalen van vrouwelijke auteurs, geschreven of vertaald in het Nederlands. Soms rond een thema, soms titels op verzoek.

Er is een vrij vaste kern lees-sterren, maar soms gaat er iemand weg of komt er iemand nieuw bij.
Dit jaar gaat er niemand weg en de groep zit behoorlijk vol. En er zijn een tweetal nieuwe aanmeldingen. Dus zijn we bezig met het opstarten van een tweede groep. Meer aanmeldingen zijn daarom heel welkom. Als je graag meer zou willen weten en/of mee zou willen doen, laat het ons weten!

Het samen lezen en bespreken van (meestal) de romans vormt de kern van onze middagen. Om de beurt presenteert een van de deelnemers het boek en de schrijfster. Dat kan vanuit allerlei invalshoeken, wie is of was de schrijfster, waarom schreef ze (dit boek), wat lezen wij er in, wat spreekt ons aan en wat niet, wat brengt het ons, zien wij verbanden met ander werk, andere schrijfsters, tijdgenoten, etc.

In september beginnen we aan het 10e jaar van onze leesgroep.
Met veel plezier lezen en bespreken we al negen jaar romans en verhalen van vrouwelijke auteurs, geschreven of vertaald in het Nederlands. Soms rond een thema, soms titels op verzoek.

Er is  een vrij vaste kern lees-sterren, maar soms gaat er iemand weg of komt er iemand nieuw bij. Er was aan het begin van ons leesseizoen plaats voor 1 of 2 nieuwe belangstellenden. Die hebben zich inmiddels al gemeld, en zelfs meer. We overwegen om een tweede groep te beginnen. Als je graag mee zou willen doen, laat het ons vooral weten!

Het samen lezen en bespreken van (meestal) de romans vormt de kern van onze middagen. Om de beurt presenteert een van de deelnemers het boek en de schrijfster. Dat kan vanuit allerlei invalshoeken, wie is of was de schrijfster, waarom schreef ze (dit boek), wat lezen wij er in, wat spreekt ons aan en wat niet, wat brengt het ons, zien wij verbanden met ander werk, andere schrijfsters, tijdgenoten, etc.

Komende september beginnen we alweer aan het 9e seizoen van onze leesgroep.
Met veel plezier lezen en bespreken we al acht jaar romans en verhalen van vrouwelijke auteurs, geschreven of vertaald in het Nederlands. Soms rond een thema, soms titels op verzoek.

We zijn intussen een vrij vaste kern van acht lees-sterren. Daar zouden nog een paar lezers/praters bij kunnen. Dus, als je graag mee zou willen doen, laat ons het weten.

Het samen lezen en bespreken van (meestal) de romans vormt de kern van onze middagen. Om de beurt presenteert een van de deelnemers het boek en de schrijfster. Dat kan vanuit allerlei invalshoeken, wie is of was de schrijfster, waarom schreef ze (dit boek), wat lezen wij er in, wat spreekt ons aan en wat niet, wat brengt het ons, zien wij verbanden met ander werk, andere schrijfsters, tijdgenoten, etc.

De Poëziegroep stak weer van wal door in de Vrouwenbibliotheek aan de Gansstraat een aantal gedichten(cycli) van Rozalie Hirs [] te lezen en bespreken.

Waar (sommige van) de gedichten in eerste instantie nogal ontoegankelijk leken, kregen ze allerlei betekenissen toen we ze eenmaal aan het bespreken waren. Wat ons opviel, was o.a. de mogelijkheid van de gedichten om meerdere betekenissen te bevatten naast elkaar (meer dan we gewend zijn), de over-determinatie van de woorden (er staat niet alleen wat er staat – de woorden zijn ook onderdeel van een ander beeld, waar het niet zozeer de woorden zelf zijn die een rol spelen, maar de combinatie van associaties, ‘subbeelden’, etc die een rol spelen, een beetje zoals haar muziek).

We gaan in november verder, maar dan op locatie bij een groepslid (is ’s avonds wat warmer). De groep zit met tien leden al vol, maar je kunt wel op de wachtlijst komen – mail dan naar poezie@vrouwenbibliotheek.nl – of nóg beter, start zelf een groepje op (mail naar info@vrouwenbibliotheek.nl).

De Poëziegroep van de Vrouwenbibliotheek heeft net dit seizoen afgesloten door samen Anneke Claus te lezen. Volgend seizoen gaan we door, maar op een beetje andere manier – informeler, minder overhead. We blijven nog steeds wel gelieerd aan de Vrouwenbibliotheek en de deelnemers zijn (poëzie-)lid van de Vrouwenbibliotheek.

We zijn nu met z’n tienen en daarmee is de groep vol. Heb je interesse, dan kun je je bij poezie@vrouwenbibliotheek.nl op de wachtlijst laten zetten – of je begint zelf een tweede groep (we adviseren je graag daarbij).

Tijdens haar laatste bijeenkomst van dit seizoen las de poëziegroep een vijftal gedichten van Anneke Claus. Maar eerst bekeken we een filmpje van deze gewezen stadsdichter van Groningen – Koelkast zei je.

We waren erg ingenomen met haar onverwachte taal – vooral in de oudere gedichten, zoals “Bonsai” en “Oude Gelieven“ uit de bundel Bonzai! (2005).
Bij ons riepen de gedichten veel beelden op, de kettingfunctie viel ons op en ook associaties met werk van o.a. Jan Engelman. “Vooraf & daarna” lazen en bespraken we wat sneller voordat we doorgingen met twee gedichten uit de bundel Begrafenis van de mannen uit 2016: “Wat is ook weer het verschil tussen ironie en sarcasme” en “Nooit dezelfde rivier“.  Vooral het ironie/sarcasme-gedicht deed dat we in een bijna verhitte discussie verzeild raakten over wat nou ironie en wat nou sarcasme was – gaat het dan over tekstuele kenmerken, of is het meer de semantiek die het doet? welk soort triggers maken je alert op ironie/sarcasme? Is het wel ethisch om over ironie te spreken als het gaat over zulk zware onderwerpen als oorlog en geweld? Of maakt een liefdevolle relatie met het geïroniseerde dat je eerder ironisch dan sarcastisch bent?
Ook gingen we even in op de eeuwige discussie over wanneer iets poëzie is (omdat die gedichten toch vrij prozaïsch zijn) – het leuke van díe discussie is, dat je er nooit uitkomt!

In januari beviel de poëzie van Anna Achmatova ons dermate goed, dat we besloten om in maart haar weer te lezen. We gingen aan de slag met een groot en groots gedicht, “Requiem”, dat ging over verschillende fasen in de vervolging van andersdenkenden in Stalins Sovjetunie. Het zette veel gedachten in gang over wel of niet vluchten uit je land bij vervolging, hoe je erge zaken goed beschrijft en meer.

Ook spraken we over de toekomst van de Poëziegroep – de binding met de Vrouwenbibliotheek blijft, maar het wordt allemaal wat losser. We zitten intussen met een vrij vaste groep van tien deelnemers – en dat is ook het maximum vinden we.