Utrecht 900 jaar
Utrecht is jarig. In 2022 wordt er gevierd dat Utrecht 900 jaar stadsrechten heeft.
Op 2 juni 1122 gaf keizer Hendrik V de Utrechters stadsrechten. 
Daarmee werd Utrecht officieel een stad. Als bijna de eerste stad van het land. Utrecht was in de middeleeuwen zelfs de belangrijkste en grootste stad van de Noordelijke Nederlanden. De stad viert deze verjaardag met een mooi programma voor, door en met zoveel mogelijk Utrechters
Vanaf Stadsdag op 2 juni t/m 11 november, de feestdag van de Utrechtse beschermheilige Sint Maarten, zijn er allerlei festiviteiten. Met als thema voor het ’verjaardagsfeest’: ‘Stad zonder muren’
De vrouwenbibliotheek is bij de viering betrokken geraakt via vrijwilligster Gianna. Zij speelt mee in de speciaal voor Utrecht 900 door Theater Oester gemaakte voorstelling Als de muren konden praten. De missie van de opvoering is 
het creëren van erkenning en herkenning voor de Utrechtse regenbooggemeenschap. De voorstelling is te zien op 24, 25 en 26 juni in het Michaëlskapel in de Domtoren. Aan bod komt de roze/LHBTIQ-geschiedenis met alle hoogte- en dieptepunten: de sodomieprocessen, de vrede van Utrecht enzovoort. Tegelijk met de voorstelling kan je een roze wandeling in de stad lopen en is er een tentoonstelling, ook in het Michaëlskapel.
Omdat de vrouwenbibliotheek in haar geschiedenis een belangrijke, ondersteunende rol heeft gehad voor met name lesbische vrouwen en er veel informatie en romans in de collectie te vinden zijn, heeft Gianna voorgesteld dat de bibliotheek ook van zich laat horen. Theater Oester geeft ons ruimte in haar programmaboekje en op de tentoonstelling. Daar verwijst een QR-code naar verschillende artikelen en een speciale pagina hier op onze website. Over de komende weken en maanden zullen we meer en meer online publiceren: over speciale titels in onze collectie, over relevante roze en ’queer’-recensies op onze website, over de geschiedenis van de vrouwenbibliotheek, over Utrechtse schrijfsters en nog meer. We zullen, is de verwachting, ook activiteiten in de bibliotheek hebben.
De Poëziegroep stak weer van wal door in de Vrouwenbibliotheek aan de Gansstraat een aantal gedichten(cycli) van Rozalie Hirs [] te lezen en bespreken.
De Poëziegroep van de Vrouwenbibliotheek heeft net dit seizoen afgesloten door samen Anneke Claus te lezen. Volgend seizoen gaan we door, maar op een beetje andere manier – informeler, minder overhead. We blijven nog steeds wel gelieerd aan de Vrouwenbibliotheek en de deelnemers zijn (poëzie-)lid van de Vrouwenbibliotheek.
Tijdens haar laatste bijeenkomst van dit seizoen las de poëziegroep een vijftal gedichten van Anneke Claus. Maar eerst bekeken we een filmpje van deze gewezen stadsdichter van Groningen – 
Vandaag begint de boekenweek en doen wij mee met de landelijke vrijwilligersdag nldoet.
kort voorprogramma kan men in gesprek gaan over ‘gelijkwaardigheid’ (Wat betekent gelijkwaardigheid en hoe werkt dat? Ben je je bewust van je eigen wezen, je positie, de beelden die je je gevormd hebt? Behandel jij iedereen gelijkwaardig?) en over ‘wat vieren we eigenlijk op internationale vrouwendag?’ (Is het een dag om actie te voeren, de straat op te gaan, je te laten zien, of om elkaar op te zoeken, binnenshuis met elkaar aan de slag te gaan met de vrouwenzaak, het vrouwelijke, vrouwelijke waarden?).
combinaties te horen zijn: artiesten zoals Hildegard von Bingen en Beyoncé, twee vrouwen die honderden jaren uit elkaar leefden, maar verbonden worden door hun muziek. Het programma bevat ook liederen die zeer populair waren in hun tijd, maar alleen omdat iedereen (oost-indisch) doof was voor het achterliggende seksisme. Daarnaast zal Olga, bestaande uit vijf mannelijke zangers, natuurlijk de vraag krijgen: “Waarom feminisme?” Het vernieuwende ensemble wil zich met dit programma mengen in het debat rondom feminisme en via haar muzikale platform iedereen uitnodigen om hieraan deel te nemen.
Ook op het programma van 8 maart in TivoliVredenburg staat het Mama Cash Feminist Festival met Let’s talk about sex. Van de website: “Rondom vrouwen en seks hangt ook in 2018 nog steeds een sfeer van taboe, schaamte en onderdrukking. Welke rol spelen de diverse culturele aannames hierin? Wat is ’normaal’? Wat betekent #MeToo voor vrouwen en in het bijzonder vrouwen van kleur? Is het tijd voor een nieuwe seksuele revolutie van de vrouw? En is die hetzelfde voor alle vrouwen ongeacht afkomst? We gaan in gesprek met jou en andere vrouwen over de do’s and dont’s rondom een mooi, gezonde en lekkere seksuele relatie met de ander en met jezelf?” Meer info: 
wen, heeft de missie om ruimte te maken voor het geluid van literaire stemmen die vaak niet gehoord worden. Hun eerste publicatie verschijnt op Internationale Vrouwendag, en is een hervertaling van A room of one’s own van Virginia Woolf. In de discussie die de Britse schrijfster met vele versies van haarzelf aangaat, staat één stelling centraal: een vrouw die fictie wil schrijven, heeft geld nodig en een kamer met een slot op de deur. Met haar beeldende taal en retorische kracht wordt dit idee uitvoerig en op onnavolgbare wijze onder de loep genomen.
Een informatiespecialiste van Atria, kennisinstituut voor Emancipatie en Vrouwengeschiedenis in Amsterdam, vertelt op 8 maart het verhaal van Aletta Jacobs aan de hand van bijzondere stukken uit haar archief. Nog steeds is Aletta Jacobs een rolmodel voor veel meisjes en vrouwen. Zij was de eerste vrouw in Nederland die een HBS bezocht, de eerste vrouw die een universitaire studie afrondde, de eerste vrouw die arts werd en de eerste vrouw die promoveerde. En zo’n kwart eeuw lang stond zij in Nederland aan het hoofd van de Vereniging voor Vrouwenkiesrecht.
literaire activiteiten worden georganiseerd. De Vlaamse schrijfster Griet Op de Beeck heeft het boekenweekessay geschreven, Gezien de feiten. Het gaat over een 71-jarige vrouw voor wie alles anders wordt als de man sterft met wie ze heel lang getrouwd was. In een ontwapenende weigering om zich te gaan gedragen naar de wens van anderen of naar het traditionele beeld van wat ouderen zouden moeten doen, gaat ze op zoek naar een manier om haar bestaan van betekenis te laten zijn. Griet Op de Beeck zal de hele week door het land reizen (niet naar Utrecht) en op 18 maart (de gratis-NS-meereisdag) in de trein te vinden zijn.
– Rivieren keren nooit terug is de nieuwe roman van schrijfster-filosofe Joke Hermsen, waar ik heel enthousiaste recensies over lees. Een vrouw reist door Frankrijk met als uiteindelijk doel de rivier waar zij alle vakanties van haar jeugd heeft doorgebracht. Ze wil er de dood van haar vader verwerken, maar ook nadenken over haar kinderjaren, haar eerste liefdes en gebeurtenissen die bepalend zijn geweest voor haar verdere leven. “om samen nog uren over na te praten vanwege de rijkdom aan inzichten en thema’s.”
vertelt het schrijnende verhaal van een religieus boerengezin dat wordt getroffen door de dood van een kind. Matthies komt op een dag niet meer terug van het schaatsen en laat zijn zusje Jas in totale verwarring achter. Door de ogen van de tienjarige Jas zien we hoe de familieleden elk op hun eigen manier omgaan met het verlies. Marieke Rijneveld oogst na haar dichtbundel Kalfsvlies erg veel waardering met haar roman “die je bijblijft: door het verhaal dat je bij de strot grijpt, door de prachtige beeldende taal en door de wijze waarop de auteur in het hoofd kruipt van de leefwereld van een tiener die met zichzelf en haar omgeving worstelt.”
– In Als ik naar jou kijk zie ik mezelf zijn de verhalen verzameld die Christine Otten in de afgelopen zeventien jaar schreef over en vanuit zwart Amerika. In Harlem maakte ze kennis met de legendarische dichtersgroep uit de black powertijd, The Last Poets. Ze reisde naar Detroit, New Orleans en andere plaatsen, sloot nieuwe vriendschappen, tekende (verborgen) geschiedenissen op en raakte steeds dieper betrokken bij de Afro-Amerikaanse wereld. Daardoor veranderde haar blik, niet alleen op Amerika, maar ook op zichzelf en haar werk. En ondertussen veranderde Amerika. Ze was getuige van de aanslagen op 9/11, de overstromingen in New Orleans, de opkomst van Obama en het heroplevende openlijke racisme.
is een verhaal vol onverwachte liefde waarin drie mensen (een gedesillusioneerde Amerikaan met pensioen, een vrijgezelle Chileense vrouw van begin zestig en een jonge illegale immigrante, op de vlucht voor drugscriminelen) in een bizarre tocht zich moeten ontdoen van een lijk, een pistool en een auto. Ik las erover: “Een veelzijdige roman over onze multiculturele wereld, maar ook over eenzaamheid, ouder worden, liefde en verlangen. Een van Allendes beste en meest veelzijdige romans met een sterk plot, actuele thema’s en vleugjes ironie. Allende op haar best.”
– De geschiedenis van mijn leven is de indrukwekkende, wijze en poëtische autobiografie van de Algerijnse Fadhma Aïth Mansour Amrouche (1882-1967), een Kabylische vrouw en moeder van acht kinderen, onder wie de Franse auteur Jean Amrouche en de schrijfster en zangeres Taos Amrouche. Nadat ze geboren werd als buitenechtelijk kind in een Kabylisch bergdorp groeide ze op als verstotene, want de Kabylische zeden en eer bepalen voor een groot deel de dorpsdynamiek en zijn vooral voor vrouwen streng. Omdat haar moeder vreest voor haar leven en haar niet kan beschermen, stuurt ze haar op jonge leeftijd naar een Frans, christelijk internaat. Ze vertelt eerlijk, pretentieloos en zonder drama over het leven in Kabylië en Tunis onder de Franse kolonisator en de oude gebruiken, het leven en de natuur, en familie.
vertellen in Moed en overmoed het verhaal van Margaretha Geertruida MacLeod-Zelle (1876-1917), die in 1904 man, kind en de benepen Hollandse mores achter zich liet en zich een nieuwe identiteit aanmat: Mata-Hari. Tien jaar lang reisde ze door Europa, bewonderd door de elite om haar gewaagde oriëntaalse dans en haar onweerstaanbare persoonlijkheid. Kunstenaars, hoge militairen en diplomaten dongen naar haar gunsten, maar toen ze haar hand overspeelde liet 
zelfs haar grote liefde, een Russische kapitein, haar in de steek. Dit jaar actueel,
overzichtsttentoonstelling van de Nederlandse fotografe Rineke Dijkstra (1959). Ze vestigde met haar serie Strandportretten haar reputatie als maker van portretten die de identiteit, kwetsbaarheid en waardigheid van de geportretteerden op onnavolgbare wijze in beeld brengen. Door het werken in series treden verschillen en overeenkomsten tussen de geportretteerden en hun culturele achtergrond subtiel aan het licht. “Ik zoek altijd onderwerpen die iets universeels in zich hebben, bepaalde ervaringen die iedereen wel kent. Maar op een bepaald moment van fotograferen of filmen moet je juist weer specifiek zijn, kijken naar wat mensen van elkaar onderscheidt.”
– Tussen 10 en 17 maart is er een meerdaags literatuurfestival in Tilburg, het Tiltfestival. Vier dagen vol literatuur, theater, beeld en muziek. Met spannende cross-overs en verrassende invalshoeken. Met landelijk en regionaal talent. Vrouwelijke dichters, schrijfsters en muzikanten die o.a. zullen optreden: Hanneke Hendrix, René van Marissing, Lieke Marsman, Roos van Rijswijk, Sabrina Starke en Elfie Tromp.
première van de film Dorst, naar de gelijknamige roman van Esther Gerritsen, die zelf mee het scenario schreef. In de roman wordt de complexe relatie tussen een ongeneeslijk zieke moeder en haar wankelmoedige dochter verteld. In de hoofdstukken worden de perspectieven van de twee vrouwen afgewisseld, waardoor een psychologische inkijk gegeven wordt in hun moeizame relatie met elkaar en zichzelf. Het verhaal is met humor geschreven, werkt vervreemdend en is daardoor niet zwaarmoedig. Na afloop van de film is er een bijeenkomst met regisseur Saskia Diesing.
weer een voorjaarsschoonmaak van alle boeken en kasten, en wat andere kleine opknapklusjes binnen. Als het weer meewerkt willen we ook naar buiten, de tuin opknappen. Tussendoor is er genoeg tijd voor koffie, thee, lunch en onderling contact.
Halverwege december, toen het zoals te verwachten was flink regende, las de poëziegroep samen een aantal gedichten van Kreek Daey Ouwens.
Het begint donker en koud te worden als we elkaar ontmoeten. Woensdag 8 november kwam de poëziegroep bij elkaar om een aantal gedichten van Lieke Marsman te bespreken. Zij is nu (tamelijk) actueel met een roman, 
We zijn weer begonnen met de poëziegroep! In dit seizoen zijn we van plan om niet alleen Nederlands- en Afrikaanstalige dichteressen te lezen, maar ook vertalingen van dichteressen uit andere talen.
In september beginnen we aan het 7e jaar van onze leesgroep.