Open in september
We zijn deze maand open op:donderdag 5 september 10.00u – 14.00u
vrijdag 6 september 13.00u – 18.00u
zaterdag 7 september 10.00u – 14.00u
vrijdag 13 september 13.00u – 17.00u
zaterdag 21 september 10.00u – 14.00u
en op afspraak
vrijdag 6 september 13.00u – 18.00u
zaterdag 7 september 10.00u – 14.00u
vrijdag 13 september 13.00u – 17.00u
zaterdag 21 september 10.00u – 14.00u
en op afspraak
Voor eventuele veranderingen en extra tijden zie kalender/agenda op de website. Daarnaast kun je altijd bellen of mailen om een afspraak te maken: info@vrouwenbibliotheek.nl
Het gaat niet goed met de aarde. Klimaatactivisten en natuurbeschermers wijzen er voortdurend op dat we zuinig op de aarde moeten zijn, omdat er geen planeet B is. Maar wat zou er gebeuren als die er wel is? In Gebied 19 is er in 2020 een planeet ontdekt, T01-700d, die iets groter is dan de aarde en waar leven mogelijk is. In het geheim wordt een grote evacuatie voorbereid. Om te zorgen dat het de mensheid daar beter vergaat dan op de aarde, wordt maar ongeveer de helft van de bevolking meegenomen: iedereen onder de 40 en verder degenen die gezond en ‘nodig’ zijn. De definitie daarvan is niet helemaal eenduidig en soms worden er vergissingen gemaakt.
van de mens. Te vaak reduceren mensen elkaar tot hun afkomst, of hun overtuigingen of de verhalen die ze over elkaar vertellen, maar een mens is (gelukkig) niet één enkel verhaal. Het reduceren tot één narratief en het blijven hangen in de eigen sociale bubbel werkt angst en vijandschap in de hand. Verhalen gelden vaak voor veel mensen, misschien wel iedereen, en kunnen een verbindende werking hebben en aanleiding zijn om naar jezelf, de ander en de wereld te kijken.
– Op 23 september wordt de Amerikaanse schrijfster Rachel Kushner door Roos van Rijswijk geïnterviewd over haar zojuist verschenen roman Creation Lake. Daarin infiltreert geheim agente Sadie in een groep milieuactivisten op het Franse platteland. Haar opdrachtgevers willen dat zij de activisten aanzet tot een opstand, maar Sadie blijkt niet immuun voor het gedachtegoed van de geestelijk leider van de groep. Spionage, filosofie en activisme komen naadloos samen in het spannende verhaal. (
auteur.
(
– Ook op 26 september: een ‘book talk’ met de Britse schrijfster Rachel Cusk. Ze wordt door Marjan Slob geïnterviewd over haar nieuwe roman Parade, waarin ze nog meer dan eerder alle grenzen van de traditionele roman loslaat. In haar trilogie Contouren/Transit/Kudos (van elk deel staat een recensie op onze website) speelt ze al virtuoos met perspectieven en personages. In Parade zet ze alles op zijn kop, personages, levens, kunstwerken. (
28 september gegeven door de Wit-Russische schrijfster Svetlana Alexijevitsj, met de titel Waiting for the barbarians. Vanwege haar kritiek op het Wit-Russische regime verbleef ze meermaals langere tijd in het buitenland, nu ook weer sinds 2020. Ze schreef boeken als Het einde van de rode mens, Wij houden van Tsjernobyl, De laatste getuigen en De oorlog heeft geen vrouwengezicht. Ze zegt: “Mij interesseert de kleine mens. De kleine grote mens, zou ik willen zeggen, want leed vergroot de mens. In mijn boeken vertelt die mens zijn kleine geschiedenis en daarmee ook de grote.” (
– Tijdens Exploring stories op 29 september gaan 25 internationale schrijvers met elkaar en anderen in gesprek rond het thema Nature’s Narrative. Deelnemende schrijfsters zijn o.a. Svetlana Alexijevitsj, Constance Debré, Layal Liverpool, Alejandra Ortiz, Brenda Navarro, Radna Fabias, Julia Cimafiejeva, Manon Uphoff, Temi Oh, Indigo Burnett, Saskia de Coster, Carolina Trujillo en Devika Partijman.
wordt extra aandacht gegeven aan vijf schrijfsters uit een samengestelde lijst van 33 overleden schrijfsters, die deze prestigieuze prijs wel verdiend hadden, maar nooit ontvangen hebben.
Amoene van Haersolte. Samen met Arthur van Schendel was Amoene van Haersolte winnares van de eerste P.C. Hooftprijs in 1947. In Het ganzenbord laat de schrijfster – zelf van adel – het leven van de burgerij zien door de ogen van een adellijk meisje dat beschermd is opgevoed. Door de familie waar ze op bezoek is – en met wie ze het ganzenbordspel speelt – wordt ze op een voetstuk geplaatst. Het meisje Lucile is vreemd in deze omgeving, maar toch wordt deze burgerlijke omgeving heel raak weergegeven. Twee milieus worden gekenschetst: het adellijke leven van Lucile en dat van het burgerlijke vriendinnetje Cateautje. Met een uitgebreid nawoord door Eugène Westra.
neemt Mariken Heitman je mee op een reis door de natuur, waarin elk element en elk wezen op subtiele wijze met elkaar verbonden is. Voor de 40-jarige Kiek is haar werk op de tuinderij onlosmakelijk verbonden met haar leven. Samen met vrijwilligers kweekt ze groenten en gewassen en bewaakt ze het ecologisch evenwicht. Dan gebeuren er twee dingen die dat evenwicht dreigen te verstoren: er verschijnt een haas op de tuin, en bij Kiek wordt een chronische ziekte vastgesteld. In vier seizoenen ondergaat niet alleen de tuin een aantal metamorfosen, maar Kiek zelf ook.
– “Waar je ook bent, wie je ook ontmoet, wie je ook verliest en soms weer terugvindt – de zoektocht om jezelf te doorgronden gaat altijd door.” In het werk van Frida Vogels (inmiddels 94 jaar oud) is het nauwgezet zelfonderzoek altijd belangrijk geweest, zowel in haar dagboeken als haar romans. In den vreemde bevat memoires, portretten en herinneringen en is daarmee een beschrijving van Frida Vogels’ jeugd in Bloemendaal en Laren, de oorlogsjaren met hongertochten naar boerderijen in de nabije omtrek, en voert via Parijs naar Italië, waar ze zich vestigt. Het gaat ook over de Italiaanse familieleden en collega’s van Frida Vogels’ man Ennio. In den vreemde fungeert als waardige sluitsteen van haar werk.
gruwelijke ondertoon, maar altijd boeiend, onderhoudend en grappig.” Een citaat uit een recensie op onze eigen website over haar roman Holy Trientje. Het is een veel vaker gehoord enthousiast geluid, en dus jammer dat Anne Gine Goemans toch niet zo bekend is. Afgelopen maand verscheen haar nieuwe roman Wondermond, over een jongen die samen met zijn moeder van Bloemendaal naar zijn oma in het vissersgehucht Wondermond in Friesland vlucht. Zijn vader is opgepakt voor beleggingsfraude en in het dorp houdt een oude scheepsramp de dorpelingen nog stevig in zijn greep. Historische gebeurtenissen en hedendaagse thema’s worden moeiteloos met elkaar verknoopt.
– Jacqueline Harpman was een Franstalige Belgische schrijfster en psychoanalytica. Ze schreef zo’n 25 romans en korte verhalen. Een aantal ervan is in het Nederlands vertaald, zoals Het Strand van Oostende en Het geluk in het kwade, en ook Orlanda, een duidelijke verwijzing van Virginia Woolf’s Orlando. Daarin stelt de schrijfster zich voor hoe de wereld eruit zou zien als vrouwen hun verdrongen mannelijke eigenschappen openlijker zouden laten spreken en mannen hetzelfde zouden doen met hun vrouwelijke karaktertrekken. Onlangs verscheen Ik die nooit een man gekend heb over een groep volwassen vrouwen en een jong meisje die na een jarenlange mysterieuze en akelige gevangenschap in een kooi proberen te overleven in een onbewoond gebied.
gaat over de 17-jarige Hana die vastberaden is zichzelf een betere toekomst te geven dan haar moeder. Een fatsoenlijk inkomen verdienen wordt het grootste doel in haar leven als het economische slechter gaat in Japan. Het personeel van de bar waar ze werkt – Kimiko, Lan, en Momoko – vormt haar nieuwe familie. Overleven is echter zwaar. Om haar hoofd boven water en haar familie bijeen te houden, belandt Hana op een steeds duisterder en gevaarlijker pad, waarvan geen weg terug lijkt te zijn. In het verhaal zijn onderwerpen verweven als menselijke waardigheid, vrouwelijke verbondenheid, en de illusie van vrije wil. “..een goed portret van de Japanse onderwereld”
– Op 16 juli 1990 werd de zus van Cristina Rivera Garza, Liliana, het slachtoffer van moord. Ze was een 20-jarige studente architectuur. Ze probeerde al jaren een einde te maken aan haar relatie met een vriendje van de middelbare school, die haar maar niet wilde laten gaan. Een paar weken voor de tragedie nam Liliana eindelijk een beslissing: ze zou hem verlaten. Ze zou een nieuw leven beginnen. Ze zou een master doen en daarna promoveren; ze zou naar Londen reizen. Met Liliana’s onoverwinnelijke zomer schreef de Mexicaans-Amerikaanse schrijfster een memoir en wil ermee achterhalen wat er is gebeurd. “Het is het geweld van het patriarchaat”, schrijft ze.
combineert de Italiaans-Franse schrijfster Monica Sabolo een onderzoek naar de Franse terreurgroep Action Directe met het persoonlijke verhaal van haar eigen jeugd. Ze is opgegroeid in de schaduw van een vader wiens activiteiten onder een sluier van zwijgen verdwenen. Hoe kun je leven als je onherstelbare daden hebt begaan? En hoe doe je dat als je zulke daden hebt ondergaan? Waar komt geweld vandaan, en wat zijn mogelijkheden tot vergiffenis?
– Safae el Khannoussi is schrijfster, docente en promovenda. Ze schrijft haar proefschrift over politieke filosofie en het afschaffen van gevangenissen in de huidige vorm. In haar werk staan thema’s als ballingschap, voortvluchtigheid en het paradoxale bestaan van de migrant centraal. Haar debuutroman Oroppa volgt een groep outcasts die bij een verdwijning van een vrouw betrokken raakt. De Marokkaans-Nederlandse schrijfster leidt haar kleurrijke personages vanuit de Amsterdams Rivierenbuurt door een Europa dat wij meestal niet zien. Ze laat zien hoe macht mensen dingen kan laten doen waarvan ze niet wisten dat ze ertoe in staat waren. En over degenen die weigeren nog deel te nemen aan dat systeem.
Rešoketšwe Manenzhe is een Zuid-Afrikaanse dichter en schrijfster van korte verhalen en romans. Vier jaar na de Engelse publicatie verscheen Zwervelingen in het Nederlands. De roman gaat over een gemengd Zuid-Afrikaan gezin (Britse vader/wijnboer, Jamaicaanse vrouw en 2 dochters) en hoe ieder van hen zich uiteenzet met de situatie waar ze in belanden als in 1927 de Ontuchtwet wordt aangenomen die relaties tussen ‘witten’ en ‘zwarten’ verbiedt. Ieder vertelt zijn/haar eigen verhaal en achtergrond van hoe en waarom het misliep. “En zelfs de wind weet niet wie er verdwaald zal raken, wie terug zal keren en wie uiteindelijk ’thuis’ zal bereiken”
– In Vertel me alles van Elizabeth Strout ontmoet Lucy Barton Olive Kitteridge in deze opvolger van eerdere romans. Advocaat Bob Burgess is verstrikt geraakt in een moordzaak waardoor een heel kustplaatsje in rep en roer is. Hij is sinds een tijdje ook nauw bevriend met schrijfster Lucy Barton. Tijdens hun wekelijkse wandeling praten ze over hun levens, hun angsten, de dingen waar ze spijt van hebben, wat had kunnen zijn. Lucy wordt eindelijk voorgesteld aan de iconische Olive Kitteridge. In het seniorenflatje van Olive vertellen ze elkaar verhalen over de levens van mensen die ze hebben gekend. “Elizabeth Strout weet feilloos waar het echt om gaat in het leven.”
– In Licht van mijn ogen beschrijft de Spaanse emeritus hoogleraar geschiedenis hoe er in Europa in de middeleeuwen tegen het moederschap werd aangekeken en hoe dat onze kijk op het moederschap bepaalt. Ze concentreert zich op West-Europa en de landen rond de Middellandse Zee. Ze doet onderzoek naar zwangerschappen, bevallingen en het leven van moeders met kinderen. Daarbij maakt ze onderscheid tussen maatschappelijke positie en religie; het jodendom, het christendom en de islam.
– Messalina is een van de meest belasterde en onderschatte vrouwelijke figuren uit de oude geschiedenis. Historica Honor Cargill-Martin reconstrueert in Messalina het leven van deze vrouw van keizer Claudius. Messalina werd geboren in een vooraanstaande Romeinse familie en leefde van ca. 17/20 tot 48 n.Chr. Toen haar man in het jaar 48 Rome had verlaten om de havens in Ostia te inspecteren, ‘trouwde’ Messalina echter ook met Gaius Silius. Het resulteerde in de dood van zowel Messalina als Gaius Silius. Cargill-Martin kijkt verder dan de wellustige anekdotes die er over haar bestaan. Zij ziet een vrouw die erin slaagt haar positie te verdedigen in de overwegend mannelijke wereld van de keizerlijke Romeinse politiek.
Lloyd Llewellyn-Jones is een biografie over zeven Cleopatra’s. Er was namelijk niet één Cleopatra, er waren nog zes andere Egyptische koninginnen met die naam. De Cleopatra’s waren Griekssprekende afstammelingen van Ptolemaeus, de generaal die samen met Alexander de Grote Egypte veroverde. Deze koninginnen waren nauw verwant als moeders, dochters, zusters, halfzusters en nichtjes. Ze hadden de absolute macht en regeerden met de listige inzet van geheimzinnige rituelen en weelderige spektakels. Ze omzeilden politieke onrust en intriges aan het hof, en voerden het bevel over legers in de strijd.
– Historica en schrijfster Mariëlle Hageman reconstrueert in Iteko een bewogen periode uit het leven van Margaretha Jacoba de Neufville, en gaat op zoek naar hoe het haar verder verging. Margaretha Jacoba ‘Iteko’ de Neufville zou een van de populairste schrijfsters van de eerste helft van de 19e eeuw worden, maar in 1803 was haar hart vooral vol van liefde voor Henri Smissaert, maar van haar vader mocht de welgestelde Iteko niet met hem trouwen. Ze schreef erover in dagboeken, waarin ze ook kritisch keek naar de gebeurtenissen en de maatschappij van haar tijd. De verwachtingen die die maatschappij had van vrouwen en ook van mannen – waaronder een geschikt huwelijk – en De Neufvilles eigen ideeën, en soms ongemak, lopen als een rode draad door haar dagboeken, en later ook door de romans en geschiedenissen die ze publiceerde.
Een jaar eerder werd haar beeld van verzetsstrijdster Truus van Lier onthuld in het Utrechtse Zocherpark. Dit weekend is Live, laugh, leidmotief geopend in het Centraal Museum Utrecht, een tentoonstelling met recent werk van de Bossche kunstenares. Joyce Overheul maakt kunstwerken van textiel, vaak op basis van fotografie. Ze stikt, borduurt, rijgt en knoopt: ambachtelijke technieken die lang zijn weggezet als vrouwenhobby’s. In haar werken verweeft ze politiek beladen onderwerpen zoals emancipatie, feminisme, vluchtelingen en de wapenhandel. Zo ontstaat een scherp contrast tussen de harde inhoud en het zachte materiaal.
– Frontaal is een schrijverspodium en programmeert gevarieerde evenementen met interviews, korte verhalen, ‘spoken word’ en gedichten. Te gast zijn Dubutanten, Literaire Superhelden (aanstormende schrijvers) en Grote Gasten, (bekende auteurs)”. Het schrijverspodium wil literatuur op een frisse manier aan de man brengen: gezellig en ongedwongen. Op 13 september komen naar bibliotheek Neude o.a. Eva Eikhout, Sophia Blyden, Anneleen van Offel.
– Op zondagmorgen 8 september is er bij De Utrechtse boekenbar weer een ‘Boek&brekkie’, dit keer over All forum van Miranda July
Deze roman is er weer een in de “reeks” van romans over de Griekse mythologie, gezien vanuit het gezichtspunt van vrouwen en geschreven door vrouwen. In Ithaka wordt de geschiedenis van Penelope verteld door Hera, de moeder van alle goden.
De debuutroman Lolly Willowes van Sylvia Townsend Warner verscheen in 1926 en is door uitgeverij Orlando weer uit het verleden naarboven gehaald. In 2011 heeft Sarah Waters er een nawoord aan toegevoegd. Daaruit leren we dat Sylvia Townsend Warner (1893 – 1978) “een getalenteerd musicoloog, een gevierd dichter, dagboekschrijver en brievenschrijver, politiek correspondent, vertaler en biograaf, een productieve korte-verhalenschrijver en de auteur van zeven opmerkelijke romans” was. Haar eerste was zeer succesvol en zal dat na bijna een eeuw nog steeds blijken te zijn.
Dit boekje van Sohaila Abdulali, gepubliceerd in 2018, is moeilijk te categoriseren. Is het een memoir, gezien het gegeven dat Sohaila haar verhaal over haar eigen verkrachting vertelt? Of is het een verzameling van essays, omdat ze de verhalen van anderen in verbintenis brengt met weerzinwekkende feiten over verkrachting? Ze bespreekt het zelf in de introductie van haar boek, waarin ze aangeeft dat ze vooral haar eigen verhaal wil vertellen, zonder rekening te hoeven houden met kaders. Passend, denk ik, voor een boek met een onderwerp waarover al genoeg weggestreept wordt.
Jenny Erpenbeck werd geboren in Oost-Berlijn en ging als jonge vrouw twee jaar in de leer bij een boekbinder, voordat ze zich meer op theater richtte; elementen die ook in de roman terug te vinden zijn. Ze heeft verschillende belangrijke Duitse prijzen op haar naam staan en won in 2015 de Europese Literatuurprijs voorEen handvol sneeuw. Dit jaar ontving ze samen met haar vertaler Michael Hofmann de International Booker prize voor haar roman Kairos. uit 2021. Dit jaar verscheen de Nederlandse vertaling.
, met duizenden boeken van gerenommeerde boekhandelaren en antiquariaten uit heel Nederland. Met de boekenmarkt als inspiratiebron, vindt tegelijkertijd de 3e editie van het WoordWaarde Festival plaats van 1 t/m 4 augustus 2024. Het is een festival dat volledig in het teken staat van het boek, taal en literatuur: gesproken, gezongen of geschreven taal: alles komt aan bod.
mannen te belonen met applaus. Het niet mee mogen doen van vrouwen zou ook te maken kunnen hebben met de naaktheid van de atleten en met het oorspronkelijk religieuze karakter van de Spelen, toen ze verbonden waren met vruchtbaarheidsriten. Inmiddels doet een historisch aantal vrouwen mee, bijna de helft van het aantal atleten. In een nos-filmpje wordt de geschiedenis van vrouwen op de Spelen verteld: 
van de Japanse bezetting van Nederlands-Indië/Indonesië en het einde van de Tweede Wereldoorlog in Azië. Op deze dag in 1945 kwam met de Japanse capitulatie definitief een einde aan de Tweede Wereldoorlog. De oorlogservaringen en de grootschalige ontheemding die volgde werken door tot op de dag van vandaag bij inmiddels 2 miljoen Nederlanders met een Indisch oorlogsverhaal in de familie. Beelden van Japanse kampen in de Tweede Wereldoorlog zijn er nauwelijks, en al helemaal niet van vrouwen en meisjes. Daardoor zijn er weinig documentaires over de kampen in voormalig Nederlands-Indië gemaakt.
– Ex-vrouw van Ursula Parrott wordt omschreven als een klassieker over een pas gescheiden vrouw in New York in 1924, tijdens de Jazz Age. De roman was aanvankelijk anoniem gepubliceerd in 1929 en gaat over een modern en ruimdenkend getrouwd stel. Ze werken allebei, roken, drinken en hebben een open relatie: ze geloven in liefde buiten het huwelijk. Tenminste, zolang híj degene is die overspel pleegt. Wanneer zij het doet, wordt Peter woedend en eist hij een scheiding. Daarmee begint voor haar een nieuw leven als single, als ex-vrouw, een leven met ontegenzeglijk veel glamour. Toch ervaart ze ook de keerzijde van de Jazz Age: onenightstands en vreselijke katers, geldzorgen en hartzeer. Als ex-vrouw moet ze zich staande houden in een mannenwereld vol dubbele standaarden.
Ik gaf je ogen en je keek in de duisternis. In een boerderij in de Catalaanse bergen ligt de oude Bernadeta op sterven. De vrouwen in haar familie komen bijeen om afscheid van haar te nemen, ook de reeds overleden vrouwen van de familie verzamelen zich – een bont gezelschap. De matriarch, Joana, wil Bernadeta aan de andere kant verwelkomen, en dus koken de vrouwen van verschillende generaties een uitgebreid feestmaal. Het verhaal beslaat tegelijkertijd één dag en meer dan vier eeuwen. Het vertelt legendes en volksverhalen, en stelt de vraag: wat wordt herinnerd en wat wordt vergeten, wier verhalen worden gewaardeerd en geloofd, en welke mythen liggen ten grondslag aan hoe we de wereld nu denken te begrijpen? “… meeslepend én geestig, cerebraal én zintuiglijk”.
– Vorig jaar juni verscheen het eerste deel van de Helsinki-trilogie, Het kleinste gemene 
veelvoud, van Pirkko Saisio. In de trilogie dient Helsinki als achtergrond terwijl de stad in de loop van de decennia verandert. Nu zijn deel 2 én 3 verschenen. In Afscheid neemt een jonge vrouw afscheid van haar ouderlijk huis, het idealisme van haar jeugd en de vrouwen van wie ze houdt. En in verhuist een jonge vrouw naar Zwitserland, op zoek naar de liefde en erkenning die haar thuis werden ontzegd. Maar haar verlangen om erbij te horen bindt haar steeds strakker in het korset. Pirkko Saisio laat zien hoeveel een vrouw moet opgeven om echt onafhankelijk te zijn. De Finse schrijfster komt in september naar het ILFU in Utrecht en wordt omschreven als “Waarschijnlijk de beste levende auteur in Finland. Ze is wijs, diepzinnig, grappig, erudiet en natuurlijk een goddelijke verteller” en “‘Indringend, en sterke gelijkenissen met Tove Ditlevsen”
Er stromen rivieren in de lucht van Elif Shafak bevat drie verhaallijnen: In 1840 in Londen raakt Arthur gefascineerd door het oude Mesopotamië en in het bijzonder door het epische Gilgamesj-epos, over een hooghartige held die pas tot inkeer komt wanneer hij alles kwijt is. In 2014 in Turkije moet de 10-jarige Narin vluchten voor ISIS, samen met haar oma, die uit een lange lijn van vrouwelijke zieners komt. En in 2018 in Londen vindt Zaleekhah troost in haar onderzoek naar rivieren. Ze komt via een vriendin in aanraking met een bijzondere oude taal. Wat de drie buitenstaanders door de eeuwen heen met elkaar verbindt, is het water, want: ‘Water bewaart alle herinneringen. Het zijn de mensen die vergeten.’ Wederom een rijke, roerende en actuele roman van Elif Shafak.
– De Britse schrijfster Eleanor Shearer is de kleindochter van Caribische migranten die naar Engeland kwamen. Voor Vrij stroomt de rivier (River sing me home) liet ze zich inspireren door de verhalen van vrouwen die op zoek gingen naar hun kinderen. Haar debuutroman speelt in 1834 op Barbados, waar een vrouw er alles aan doet om haar vijf kinderen te vinden. Ze zijn verkocht aan andere plantages. De pas aangenomen wet zegt dat haar volk nu vrij is. Zij kan zich echter pas echt vrij voelen als ze haar kinderen heeft opgespoord. Het is een moeilijke zoektocht, de informatie is vaak onbetrouwbaar, net zoals de mensen die hun hulp aanbieden dat zijn. Toch zal Rachel haar zoektocht niet opgeven voordat ze weet wat er met haar twee zoons en drie dochters is gebeurd.
is na 25 jaar opnieuw uitgegeven. Eind jaren vijftig trekt Nathan Price met zijn vrouw en hun vier dochters naar een dorp in Congo om de bevolking tot het christendom te bekeren. De onderneming is van het begin af aan gedoemd te mislukken. Het gezin is niet ingesteld op de harde, primitieve levensomstandigheden, en Nathans fanatisme en onbegrip voor zijn omgeving roepen gevaarlijke reacties over hen af. Naast een mooi familie-epos is de roman ook een portret van Afrika.
– En een thriller die volgens de VPRO-zomerboekentips niet mag ontbreken: Een stem uit het bos van Liz Moore: “‘Het bed is leeg’ is alvast een veelbelovende beginzin van dit loeispannende verhaal dat begint in de zomer van 1975. Het bed staat in een elitair zomerkamp en is van de dertienjarige Barbara van Laar, die haar steenrijke, drankzuchtige moeder tot waanzin drijft met haar woedeaanvallen en driftbuien. Barbara verdwijnt spoorloos, nadat zestien jaar eerder haar broer Bear ook al verdween. Twee vermiste kinderen uit dezelfde familie, daar is iets niet pluis. De geheimen van de Van Laars worden langzaam onthuld in deze perfecte zomerse pageturner, die niet alleen spannend is maar ook diepgang heeft dankzij de vele geloofwaardige personages en thema’s als pubervriendschap en privilege.’
levensverhalen en anekdotes over huisdieren. Delphine Lecomte beschrijft op de haar bekende manier herinneringen en brengt odes aan dieren die haar leven verrijkten en zelfs redding boden in barre tijden, in tegenstelling tot de mensen om haar heen, aan wie ze weinig had. Het waren telkens weer de dieren die redding en schoonheid boden. De dieren houden er immers geen bijbedoelingen op na. Ze zijn onverschillig, impulsief, wonderlijk en helend. Allerlei soorten dieren komen aan bod, van honden en katten, tot kameleons en kreeften.
kunstenaarsechtpaar . Roxane van Iperen schreef er in haar boek ’t Hooge Nest over, nadat ze in het huis was komen wonen. Zij baseerde zich op dit toen nog niet vertaalde Lied van verzet. Zij was danseres en groeide op in de Amerdamse Jodenbuurt, hij was een Duits musicus die in Berlijn ooggetuige was van de opkomst van het Derde Rijk. Als de Duitse bezetting aanbreekt gaan ze in het verzet, net als veel van hun communistische en Joodse vrienden. Noodgedwongen duiken ze onder en komen terecht in villa t Hooge Nest in Naarden. Daar worden ze verraden, waarna het hem lukt om te ontkomen. Jaldati en haar zus Janny overleven de kampen. In mei 1945 vinden Lin Jaldati en Eberhard Rebling elkaar terug. Ze beginnen een nieuw, muzikaal en succesvol leven vanaf 1952 in de DDR, zij als vertolkster van het Jiddische lied, begeleid door hem op de piano.
. Haar werk bestaat uit textielwerken, sculpturen, installaties en acties. Het omvat meer dan zes decennia en getuigt van een onverzettelijke toewijding aan artistieke vrijheid tijdens uitdagende politieke omstandigheden. Ana Lupas sluit aan bij neo-avant-garde stromingen zoals land art, post-minimalisme en Arte Povera, maar ze haalt haar inspiratie ook uit de folklore en oude lokale praktijken, waar ze van jongs af aan mee in aanraking is gekomen. Ze maakt doelbewust gebruik van materialen die destijds niet met kunst werden geassocieerd, zoals wol, katoen, hennep en vlas, ‘arme’ materialen, ook uit pure noodzaak; er was niet veel anders te krijgen.
– In Kunstmuseum Den Haag exposeert keramiste Vilma Henkelman. Vilma identificeert zich helemaal met haar materiaal: “De klei ben ik”. Na een klassiek begin met vormen als vazen, borden en schotels begon zij aan gedurfde experimenten als een ‘potvorm met zes stukjes been ingesnoerd met touw’, of een ‘schaal doorboord met een staaf betonijzer’. Daarmee bevrijdt ze de klei van connotaties als ‘vrouwelijk’ of ‘toegepast. Een hoogtepunt in de tentoonstelling is de groep werken The very moment, waar meditatie centraal staat in het maakproces.
aan de hand van de levens van een aantal Nederlandse criminele vrouwen hoe dun het lijntje kan zijn tussen criminaliteit en een ‘gewoon’ bestaan. En ook hoe ver criminele vrouwen kunnen gaan. Bij misdrijven als mishandeling, moord, bankroof en oplichting wordt meestal alleen aan mannen gedacht, maar onderzoek van de laatste jaren laat zien dat vrouwen actiever zijn en waren in de (georganiseerde) misdaad dan lang is gedacht. In sommige markten blijken vrouwen zelfs opvallender aanwezig te zijn, al spelen zij deels andere rollen dan mannen, maar die zijn zeker niet minder gewelddadig, ingrijpend of belangrijk. Dit gegeven heeft gevolgen voor de aanpak van (georganiseerde) criminaliteit.
– In het Bonnefanten museum in Maastricht is de tentoonstelling Małgorzata Mirga-Tas: this is not the end of the road. De Pools-Roemeense kunstenares maakt meestal enorme werken van stukken felgekleurde stof met bonte patronen. Daarbij werkt ze nauw samen met een hechte groep medewerkers, onder wie haar eigen familieleden. Ze groeide op in een Roma-nederzetting in Zuid-Polen. Al vanaf haar studie aan de Academie voor Schone Kunsten in Krakau houdt ze zich bezig met het bevragen en bevorderen van het leven en de cultuur van het Romavolk. Naast haar wandtapijtenreeks Re-enchanting the World (twaalf textiele werken, gebundeld in drie horizontale banen volgens een complex iconografisch systeem, gebaseerd op een 15e-eeuwse frescocyclus) zijn ook niet eerder vertoonde en speciaal voor deze tentoonstelling gemaakte werken te zien.
het Fries museum besteedt nog steeds aandacht aan aan de vele kanten van het leven van de beroemde Friezin moeder, gescheiden vrouw, danseres, spionne. Als Mata Hari veroverde de Friese Margaretha Zelle met sensuele tempeldansen de harten van het grote publiek en van menig officier. Tot de Eerste Wereldoorlog uitbrak en de Fransen haar beschuldigden van spionage en een executiepeloton in 1917 haar leven beëindigde.
We zijn deze maand open op:
In september beginnen we weer aan een volgend seizoen van onze leesgroep.
De Californische Emily Holmes Coleman (1899–1974) heeft maar één roman geschreven die zo kort is dat de term ‘novelle’ misschien meer op zijn plaats is. Het Luik van Sneeuw werd in 1930 gepubliceerd in Amerika en is pas vorig jaar in het Nederlands verschenen. Uitgeverij Orlando voegde de roman toe aan de serie Vrouwen Klassiekers. Het gaat daarbij om ‘vergeten’ boeken die echter meer dan de moeite waard zijn om gelezen te worden en daarom -eindelijk- in het Nederlands vertaald zijn.