Geheim agent Sadie Smith (dit is een schuilnaam, haar echte naam kom je niet te weten) heeft een verleden in de Amerikaanse geheime dienst, maar door een missstap is zij ontslagen. Nu werkt zij voor, voor ons, anonieme opdrachtgevers op het Franse platteland.
Zij moet infiltreren in een groep klimaatactivisten die zich op een afgelegen plek in de regio Guyenne heeft gevestigd. Zij hebben een boerencoöperatie opgericht en noemen zich de Moulinards. Zij maken zich druk over het lot van kleine boeren die in opstand komen tegen de komst van mega waterbassins van de oprukkende agro-industrie. Zij leven voornamelijk in afzondering en hebben maar weinig contacten in de buurt. Door een verhouding aan te gaan met een filmmaker die deze groep kent, lukt het Sadie om kennis te maken met de leider van de commune, Pascal Balmy, en kan zij meedraaien in de gemeenschap. De groep wordt geïnspireerd door ene Bruno Lacombe. Deze 90-jarige anarchist schrijft zeer regelmatig een soort filosofische verhandelingen waarbij hij terugkeer naar de leefwijze van de Neanderthalers bepleit. Bovendien meent hij dat de Neanderthalers nog steeds onder ons zijn. Hij woont zelf in een grot maar is ook niet wars van moderne toepassingen. Sadie hackt zijn wachtwoord en onderschept zijn e-mails. Zij raakt helemaal in de ban van deze man en zijn geschriften.
In eerste instantie is het voor de lezer niet duidelijk wat de opdrachtgevers van Sadie verwachten. Het kost haar moeite om echt te infiltreren in de commune. Langzaam maar zeker sluit zij vriendschap met enkele leden, maar van harte gaat het niet. De commune-leden willen tijdens de jaarmarkt demonstreren tegen de komst van de megabassins. Als de jaarmarkt dichterbij komt, wordt aangekondigd dat Paul Platon, staatsecretaris van regionale cohesie, zijn opwachting gaat maken tijdens de feestelijkheden. En dan blijkt dat Sadie’s opdrachtgevers willen dat leden van de commune hem iets aan te doen.
De rest van het verhaal laat zich raden.
Als haar missie is afgelopen, trekt Sadie zich terug in een klein plaatje in Spanje. Zij sluit zich af van omgeving en laat de denkbeelden van Bruno op zich inwerken. Dan neemt zij het besluit niet meer als geheimagent te willen werken.
Het verhaal wordt geschreven vanuit het oogpunt van Sadie. Zij lijkt meedogenloos en niet gehinderd door enige scrupule. Haar drijfveren blijven onbekend en eigenlijk krijg je geen goed beeld van de geheim agente, ze blijft oppervlakkig. De e-mails die zij van Bruno onderschept worden in zij geheel uitgeschreven in deze roman. Dit draagt eigenlijk niet veel bij aan het verhaal, behalve dat je een idee krijgt hoe iemand met een soort complottheorieën vat kan krijgen op mensen. De mails zijn soms erg langdradig.
Creation lake houdt het midden tussen een psychologische roman en een thriller waarbij de spanning pas aan het eind van het wordt opgevoerd. Gaat er iets op de jaarmarkt gebeuren?
Ik heb de roman met plezier gelezen, hoewel ook wel eens delen van Bruno’s mails min of meer overgeslagen. Ik wilde weten hoe het afliep en het slot is onverwacht. Ook intrigeerde me de geheim agente. Zij lijkt meedogenloos en heel professioneel, maar door haar fascinatie voor Bruno blijkt zij minder hard te zijn dan zij ons wil laten denken. Bovendien heeft zij ook kwetsbare kanten. Die worden in de loop van het verhaal duidelijk en maakten nieuwgierig naar het verdere verloop.
Overigens vormen megabassins ook in de werkelijkheid een controverse in de gebieden waar ze aangelegd worden, in de pers omschreven als ‘oplossing of krankzinnig antwoord op de waterschaarste’.
Uitgever Atlas Contact, 2024
Pagina’s 378
Vertaald uit het Engels door Lidwien Biekmann (Creation lake)
ISBN 978 9025 470 920
Recensie door Emilie Jonxis, januari 2025