Op 30 december overleed Wies van Groningen – Metaal: strijdster voor vrouwenrechten, schrijfster, verhalenvertelster.
Ze was een dochter van een Molukse moeder (Clara Hukom) en een Nederlandse vader (Barend Metaal).
Wies – november 2022. Foto: Marjet Douze
Wies was van 1988 tot ca 1997 zeer actief in de Vrouwenbibliotheek Utrecht. Wies meldde zich aan met een duidelijk doel voor ogen: meer informatie over en van zwarte migranten- en vluchtelingen vrouwen (ZMVV) in de bibliotheekcollectie. En zij bereikte dat! Het werd speerpunt in het beleid, en er kwam een geoormerkt budget voor de aanschaf van boeken op dit terrein.
Ook bij het zichtbaar en toegankelijk maken van de collectie op het terrein van ZMV-vrouwen zette zij zich volop in. Zij deed vele voorstellen voor het verbeteren van de Vrouwenthesaurus (= een lijst met termen/trefwoorden waarmee je op onderwerp kunt zoeken). Deze was op het terrein van (witte) vrouwenemancipatie een enorme verbetering ten opzichte van ‘reguliere’ trefwoord-systemen, maar bleek voor informatie over ZMV-vrouwen vaak ongeschikt. Wies was dan ook een actief deelneemster in de landelijke werkgroep die zich bezighield met het verbeteren van de Vrouwenthesaurus, en legde blinde vlekken bloot. Maar altijd op de haar typerende, rustige maar volhardende manier.
Haar hart lag bij zwarte vrouwen, met name Molukse vrouwen. Zij stapte over naar het 
Moluks Historisch Museum en stimuleerde daar vrouwen om de geschiedenis van hun ouders op te schrijven. Zelf deed zij dat ook: verhalen van en over haar moeder en haar vader. Zij deed dat tot op hoge leeftijd: in 2021 verscheen nog een nieuw boek van haar: Vertellingen uit een koloniaal verleden.
Ik kwam Wies weer tegen toen ik de geschiedenis van de vrouwenbibliotheek aan het schrijven was. Ik ben zo blij dat ik haar het laatste half jaar uitgebreid heb kunnen spreken, en dat ik nog even heb mogen genieten van haar vele verhalen.
Een mooi mens is van ons heengegaan.
Marjet Douze
In de huidige collectie van de vrouwenbibliotheek bevinden zich 2 titels van haar hand:
Clara Hukom, het autobiografisch relaas van de belevenissen van haar Molukse moeder, die getrouwd was met een KNIL-officier, bij Atjeh in de jaren twintig, gevolgd door een autobiografisch verhaal van Wies zelf;
en Holland ligt niet dicht bij de hemel: interviews met Molukse vrouwen.
