Recensies

‘Duet’ door Ilse Josepha Lazaroms

Duet is een semi-autobiografische roman (autofictie) die zich afspeelt in 2014/2015 in New York en af en toe in Nederland en enkele andere Amerikaanse steden. De roman heeft een lineair verloop, maar de namen van de hoofdstukken werken soms verwarrend. Het zijn vaak namen van de seizoenen, maar daarnaast ook namen van steden of andere woorden als ‘Elders’ of Boekenbaby’s’. Het verhaal haakt meestal ook niet meteen aan op het voorgaande, dus ik heb nogal eens terug zitten bladeren.
De schrijfster is geїnspireerd door schrijfsters als Maggie Nelson en Valeria Luiselli. In ‘Duet’ citeert ze letterlijk Carmen Maria Machado en Rachel Cusk.

Ilse Lazaroms heeft haar boek compact gehouden, ze heeft alle overbodigheid verwijderd en het boek beslaat dan ook maar 185 bladzijden. Het is creatief van opzet en van taalgebruik, leest soepel weg en je wordt snel in het verhaal getrokken. Dat laatste komt misschien ook doordat je – door de achterflap – al weet dat de geliefde van de hoofdpersoon verderop in het verhaal een stuk minder leuk uitpakt dan in het begin.
De schrijfster heeft voor haar hoofdpersoon haar echte naam (Ilse) gebruikt. Ook haar dochtertje heeft de naam van haar echte dochter (June Bee). De geliefde wordt simpelweg aangeduid met ‘A.’.
De Ilse in het verhaal is een Nederlandse academica van begin dertig, gespecialiseerd in Joodse Studies. Als zij in Amerika werkt valt ze als een blok voor A., een enthousiaste, vrije, zorgeloze muzikant uit Boston. Hij is het tegendeel van wat zij is. “Ik wilde leven zoals hij, verlost van het eeuwige, dreinende denken. Kijk dan hoe hij geniet, dacht ik. Hoe hij het leven vast grijpt in plaats van ernaar te kijken als door een glazen stolp” (pag 46).

Het stel koopt samen een woonboot genaamd ‘Duet’. Meeslepend is de beschrijving hoe ze ermee naar New York varen door ‘Hell Gate’, een waterknoop in de East River die berucht is om het verschrikkelijke weer. Duet zal in een haven in New York blijven liggen, ondanks dat A. naar Cuba wil en later naar New Orleans en uiteindelijk zelfs naar Nederland. Van die avonturen komt niets terecht, doordat Ilse onverwacht in verwachting raakt.
De schrijfster besteedt veel tijd aan haar gedachten over en ervaringen met zwangerschap, vrouw zijn, moederschap en schrijverschap. Ook beschrijft ze verschillen tussen Amerika en Nederland voor wat betreft sociaal vangnet, gezondheidszorg en regelzucht.

Ilse zit min of meer gevangen op de Duet, terwijl A. steeds meer in de ban komt van complottheorieёn. Hij wordt steeds agressiever en geeft Ilse overal de schuld van.
Deze overgang had ik liever wat meer uitgewerkt gezien. In het verhaal is het een beetje een hink-stap-sprong van een wapen willen kopen naar ‘de Joden zijn de grote boosdoener’. Ik had wel meer willen weten over het verloop en de inhoud van de radicalisering van A.
Uiteindelijk bevalt Ilse van haar ‘zeepaardje’, zoals ze het kind in haar buik steeds liefdevol noemt. De relatie loopt stuk en Ilse vertrekt met de kleine June Bee naar Nederland.

De schrijfstijl van Ilse Lazaroms zit vol creatieve beeldspraak. Ze maakt hele mooie, beeldende vergelijkingen, maar je weet niet altijd wat ze precies bedoelt. Zo schrijft ze: “Het ochtendlicht dwaalt tussen de boten. Het stroomt over mijn schouders de kussens in.” en: “(…) geluk is voor mij vaak vluchtig. Het voelt als een tinteling die in stilte mijn hele lichaam aanraakt.”

Ondanks mijn kanttekeningen heb ik Duet met veel plezier gelezen en kijk ik uit naar het tweede boek waar Ilse momenteel aan werkt.

Uitgever        Cossee, 2022
Pagina’s       185
ISBN             978 9059 369 665

Recensie door Anja de Waard, februari 2022

 

image_pdfimage_print
Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Powered by: Wordpress
Geverifieerd door MonsterInsights