Wanneer je jong bent heb je vaak het gevoel dat je het wel even op kunt nemen tegen de hele wereld. En dat het altijd wel goed komt. En zo niet, dat het dan zeker niet het einde van de wereld is. Het is een sentiment dat we vaak zien in literatuur, in films en in series. Als tiener ga je op avontuur, of als twintiger, wellicht nog als dertiger, maar dat wordt vaak al wat minder geloofwaardig.
Als zelf-benoemd expert (Kimberly, jong persoon van 27, aangenaam) kan ik met zekerheid zeggen dat een groot gedeelte van de jonge mensen helemaal niet de zorgeloze ‘laissez faire’ houding heeft die de media ons willen doen geloven. Dit is dan ook de reden waarom ik Ariel Levy’s De regels gelden niet voornamelijk las als een literaire ‘ver van mijn bed show’. Iemand die zichzelf beschrijft als ‘de hoofdrol in haar eigen film’, d.w.z. ze kan niet verliezen of een doodgewoon leven leiden, maakt het moeilijk om te relativeren.
Het verhaalgaat over de 38-jarige Levy, die als journaliste op reis gaat naar Mongolië. Op dat moment is ze getrouwd en zwanger. Een maand later is dat allemaal niet meer het geval. Je volgt de aanloop naar dit levensveranderende moment en, in mindere mate, de nasleep.
Wat Ariel Levy ontzettend goed doet is beschrijven waarom ze doet wat ze doet. Het is eerlijk, met een soms bijna meedogenloze introspectie van zichzelf, waarbij ze haar eigen gevoelens vooral niet wil sparen. Ariel jaagt door het hele boek: naar een carrière in journalistiek (krijgt ze), naar liefde (krijgt ze), naar avontuur (krijgt ze). En dan is het plaatje bijna compleet wanneer ze besluit dat ze alleen nog een kind nodig heeft. Vervolgens wordt beschreven hoe snel een ogenschijnlijk perfect leven opeens uit je vingers kan glippen, en hoe makkelijk het is om dan weer terug bij ‘af’ te zijn, wat dat ook zou mogen betekenen.
Om eerlijk te zijn had het lezen van De regels gelden niet voor mij iets rustgevends. Het geeft een beeld van de illusie van het huisje-boompje-beestje leven, zonder hierin te overdramatiseren. Daarnaast is het vol humor, soms in de vorm van zelfspot of ironie. Het is een aanrader voor diegenen onder ons die het allemaal even moeten relativeren. Wat we krijgen in het leven is wat we krijgen.
Uitgeverij Atlas Contact, 2017
Pagina’s 206
Vertaald uit het Engels door Els van der Pluijm (The rules don’t apply)
ISBN 978 9025 444 716
Recensie door Kimberly, september 2019
