‘Glorie’ door Patricia Jozef

“Het leven zit vol leugens. Met de beste bedoelingen. Bij mij toch.” (pag.9)

Als Marcel al geruime tijd werkloos thuis zit, besluit hij zijn cv te vervalsen. Zijn zelfverzonnen verleden levert hem een nieuwe baan op bij de Antwerpse Teniersacademie. Als event manager organiseert hij een groot kunstevenement in Berlijn,‘The artist as a researcher’. Wat begon als bedrog eindigt als succes.

Het tweede deel van het boek toont de andere kant van succes. Boudine Bourdeaud’hui is een gevestigd kunstenares met cultstatus, die zij zelf echter relativeert. Sinds zij een jaar geleden moeder werd, is het maken van kunst naar de achtergrond verschoven. Waar haar status mensen imponeert, beleeft zij deze slechts als schone schijn. In haar voornemen weer aan het werk te gaan, besluit ze het aanbod aan te nemen om te spreken op een kunstevenement in Berlijn. Daar ontmoet ze de opmerkelijke directie van de Teniersacademie, met wie ze op de terugreis in een lange autorit naar huis belandt.

Twee verhalen over succes. Om de relatie tussen beide wordt soms te nadrukkelijk en lang heengedraaid, maar in het derde deel van het boek komt deze dan toch aan het licht.
De flaptekst geldt in elk geval voor beide: succes is geen garantie voor geluk.

De filosofische achtergrond van schrijver Patricia Jozef (België, 1975) is merkbaar in haar schrijven. Al bij de eerste bladzijde weet ze de interesse te grijpen met het bevragen van zowel de sterfelijkheid van de mens als het individu. Dit bevragen van ons handelen en de invloed hiervan op ons bestaan is een leidend thema. Het streven om ‘iemand’ te willen zijn; om onsterfelijk te worden door grote of kleine daden. Dit linkt aan de profileringsdrang die tegenwoordig in toenemende mate aanwezig lijkt te zijn in onze maatschappij. Patricia Jozef toont ons de zoekende mens. Welk beeld van onszelf willen wij in stand houden? En voor wie doen wij dat?

Ook Jozefs studie in de schilderkunst in Gent wordt duidelijk verwerkt. De schrijver fileert de hedendaagse kunstwereld genadeloos. Academies, kunstenaars, curatoren, critici, galeriehouders: niemand blijft gespaard. Na zelf aan de kunstacademie gestudeerd te hebben, kan ik wel zeggen dat dit voor insiders zowel vermakelijk als confronterend is.
De holle woorden en lege termen waarmee Marcel zich de kunstwereld inpraat zijn namelijk helaas herkenbaar, en Patricia Jozef dikt dit graag aan.

Hoe we ons bewegen in de hedendaagse maatschappij wordt op een luchtige manier bevraagd door de humoristische toon van het boek.
‘‘’Hey, wat doe jij hier?’ Geen enkele aanspreking kan tegenwoordig zonder deze vlotte veeg. Iedereen Joviaal. Ik antwoord dat ik in de straat woon. Hij zegt daarop dat hij het fantastisch vindt. Daarin heeft hij vast groot gelijk, maar ik kan niet bedenken waarom. … ‘En, what’s up?’ vraagt hij dan, alsof we niet in een viswinkel in Vladivostok staan, maar in een saloon aan de Old West. Honky Tonk, denk ik. Mijn zwaardvis wordt ingepakt, ik betaal en zeg: ‘I am in between jobs.’ ‘Super.’ Wat dan weer zo super is aan die ellende krijg ik niet te horen.’’
Op haar eigen lichtvoetige manier zet Patricia Jozef personages en situaties neer, waarin ze de tragiek van de mens in kleine observaties weet bloot te leggen. Het contrast tussen de humoristische toon en de intrieste situatie die beschreven wordt werkt hierbij versterkend.

Als je een vlot lezend, luchtig boek zoekt voor tussendoor is Glorie een aanrader.
Naast een satire op hoogdravendheid, is het ook een roman over kunst, moederschap, de vrouwelijke seksualiteit, familierelaties, succes, identiteit en onze perceptie daarvan. Want zeg nu zelf: Waar gaat al die glorie over?

Uitgeverij          De Geus, 2017
Pagina’s             255
ISBN                   978 9044 538 595

Recensie door Imke, november 2018