Halverwege december, toen het zoals te verwachten was flink regende, las de poëziegroep samen een aantal gedichten van Kreek Daey Ouwens.
We vonden ze enerzijds romantisch (in de zin van identiteit en samenhang vindend) en anderzijds talig erg vindingrijk en oorspronkelijk.
Ook kwamen ze binnen, zoals men zegt, met een lach en een traan als gevolgen. Zeker een dichteres om méér van te lezen!
