Ook al was de helft van de poëziegroep geveld door de griep, stress en ander onnoemlijk ongemak, de andere helft las Myrte Leffring en genoot van haar veelzijdige gedichten. Het spande van een echt móói gedicht dat een beeld schetste van een kindertijd met zwarte paarden en lange zomers (De bijen) tot en gruwelijk gedicht over een moordenaar die stemmen hoort (Knijf, te vinden bij Meander). We vonden haar stijl in het algemeen heel mooi, ook bij Stof, over het afscheid in een ziekenhuis van de stervende moeder (wij vonden allemaal dat het de moeder was, ook al wordt dat niet genoemd). Dit laatste gedicht staat samen met andere gedichten online op de website van de dichteres: Wolken van Krijt.
De Vrouwenbibliotheek heeft een bundel van Myrte Leffring in huis, De tere bloemen van het verstand.