Recensies

‘Verloren taal’ door Bronja Prazdny

Verloren taal is een autobiografisch schrijven door Bronja Prazdny (1971) dat tot een waardevol boek is geworden. ‘Een zoektocht naar mijn familie’, staat er op de omslag.
Als kind van vluchtelingen wil ze erachter komen waarom ze haar moedertaal Tsjechisch niet verstaat en niet meer kan spreken. Als ze 3 jaar is, wil ze geen Tsjechisch meer praten. Op latere leeftijd gaat ze op zoek naar hoe dat is gekomen, waarom ze zich zo afgesneden voelt van de taal van haar familie.

Ze besluit, na haar moeder Hana vele malen geïnterviewd te hebben, om te gaan reizen naar de landen van haar familie. Ze heeft een sterke drijfveer waarnaar ze kan luisteren. Nieuwsgierig pakt ze het aan om daadwerkelijk op onderzoek uit te gaan. Haar moeder gaat met haar mee.

Bronja neemt je in dit onderzoeksproces mee naar Engeland, Israel, Tsjechië en Amerika.
Als lezer komt er veel informatie op je af. Het boek wordt uitvoerig, toegankelijk, ontroerend en zo nu en dan met humor beschreven. Ik kom tijdens het lezen in een sfeer die me meevoert naar het verleden.
Veel van wat ze in de archieven vinden speelt zich af in oorlogstijd. Uit de brieven, aktes en dossiers willen Bronja en Hana te weten komen hoe het leven van opa en oma en andere familieleden is geweest.
In het heden wordt het verhaal verteld, in de woordkeuze is mijn inleving en betrokkenheid vanaf het begin tot het eind van het boek aanwezig. Ik krijg een beeld van mensen die al generaties lang op de vlucht zijn. Van hoeveel moed het vergt om huis en haard te verlaten en telkens opnieuw te beginnen.
Verloren taal is een belangrijk en actueel boek. Om te begrijpen in wat voor impasse vluchtelingen en vluchtelingenkinderen kunnen verkeren. . .

Verloren taal

‘Taal’ door Lia Martinali

Het onderzoek gaat vele hoofdstukken voort. Ze komt er achter dat haar weigering om nog langer Tsjechisch te praten toen ze drie was, samenvalt met de scheiding van haar ouders.

Deel V van het boek gaat over Amerika. Daar gaat Bronja o.a. naar het gigantische imposante redwood sequoya-bos en is ze in de gelegenheid te rouwen bij de boom met haar vaders naam erbij: Slava. Deze boom is als ‘herinneringsboom’ voor haar overleden vader in dit Big Basin State Park ‘geadopteerd’.

Op de laatste pagina’s is er, na jaren, rust gekomen. Er is een mogelijkheid teruggevonden het verleden los te laten en in het heden te leven. Door taal is er vorm aan gegeven.
De toekomst kan open tegemoet gegaan worden. . .

Tussen de hoofdstukken door staan mooie citaten en definities :

blz 187: Definitie van Moedertaal: 1. De eerst aangeleerde (geboorte) taal; de taal die kinderen leren en die van generatie op generatie wordt doorgegeven.  2. De taal van iemands geboorteland.

 blz 219: Definitie van Vaderland: 1. Het land waar je bent geboren; geboorteland. 2. Je voorvaderlijk land ; het oorspronkelijke land van je voorouders.

Uitgeverij         Nieuw Amsterdam, 2016
Pagina’s          287
ISBN               978 9046 819 944

Recensie door Lia Martinali, april 2016

image_pdfimage_print
Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Powered by: Wordpress
Geverifieerd door MonsterInsights