‘Ik ben Malala’

Afgelopen vrijdag heeft de Pakistaanse Malala Yousafzai in London de Anna Politkovskaja-prijs gekregen, een mensenrechtenprijs voor vrouwen, en gisteren is haar autobiografie uitgekomen, ‘Ik ben Malala’.

Malala is het Pakistaanse meisje dat als 14-jarige in haar land een campagne had opgezet voor het recht van meisjes op onderwijs. Als 11-jarige hield ze voor de BBC al een online dagboek bij, waarin ze het leven beschreef in haar stad en de vallei, waar de taliban de dienst uitmaakte. Samen met haar vader, eigenaar van een paar scholen, is ze zich actief gaan inzetten voor de scholing van meisjes.

Precies een jaar geleden werd ze in een schoolbusje op weg naar school door een Talibanstrijder door haar hoofd geschoten. Het werd wereldnieuws. Een week later wordt ze wakker in een Brits ziekenhuis. Daar was ze heen gebracht voor behandeling aan haar oog en stem. Uit veiligheidsoverwegingen is ze met haar familie in Engeland blijven wonen. Van daaruit blijft ze zich inzetten voor een universeel recht op onderwijs. In haar boek  beschrijft Malala hoe zij opgroeide in Pakistan, over de schietpartij en het proces erna, over hoe haar familie omgaat met alle problemen en hoe haar leven er nu uitziet. Ondanks de risico’s wil ze terugkeren naar Pakistan.

De jury van de Anna Politkovskaja-prijs vertelt dat Malala is gekozen ‘vanwege haar moed om zich uit te spreken toen niemand anders dat durfde, voor de kracht die ze toont om een stem te geven aan de vele vrouwen en meisjes die geen stem hebben, en voor haar hartstochtelijke geloof in het promoten van het recht op onderwijs voor vrouwen’. Komende vrijdag wordt de Nobelprijs voor de Vrede toegekend. Ook daar wordt ze genoemd als een van de kanshebbers.