Recensies

‘In vredesnaam’ door Daniëlle Hermans

In vredesnaam is de vierde roman van Daniëlle Hermans, na Het tulpenvirus (2008), De watermeesters (2009) en De man van Manhattan (2011). Daniëlle heeft haar meest recente roman geschreven tegen de historische achtergrond van de Vrede van Utrecht. De Vrede van Utrecht is een historisch belangrijk vredesverdrag, dat op 11 april 1713 in het stadhuis van Utrecht is ondertekend door verschillende diplomaten uit Europa. Hiermee kwam er een einde aan verwoestende oorlogen (zoals de Spaanse Successieoorlog) waarvan al anderhalve eeuw sprake was en die voortkwamen uit verschillen in godsdienst en het streven naar politieke macht (www.daniellehermans.nl en www.vredevanutrecht2013.nl & www.wikipedia.org).

In vredesnaam gaat over een geheim vrouwennetwerk dat is opgericht in de periode van de vredesonderhandelingen tussen 1711 en 1713. De vrouwen van dit netwerk zouden er voor gezorgd hebben dat hun mannen/ minnaars de vredesakte getekend hebben. Door de onderlinge meningsverschillen bij de Nederlanders, zou het zonder bemoeienis van deze vrouwen daarom misschien wel heel anders zijn gelopen met de geschiedenis. Met de viering van de Vrede van Utrecht in 2013, zou ook het vrouwennetwerk haar 300-jarige bestaan vieren. Dan vinden er kort op elkaar ineens drie moorden plaats op vrouwen van dit netwerk. De vrouwen staan voor een raadsel: wie is de dader? Iemand van binnen of buiten het netwerk? Daarnaast komt het politieduo Rob van Helden en Nicole Hessels steeds dichter bij de achtergrond en oplossing van de moorden en dus ook bij de ontdekking van het geheime vrouwennetwerk. De vraag is: zijn ze op tijd om ook een vierde moord te voorkomen?

Daniëlle Hermans heeft met In vredesnaam een sterke thriller geschreven. Het zit goed in elkaar wat betreft historische achtergrond, verhaalopbouw en een sterk, niet te voorspellen en enigszins beangstigend plot. Deze roman is daarnaast een sprekend voorbeeld van een feministisch boek. Bij mij rijst echter de vraag: heb ik hier te maken met een feministische schrijfster in hart en nieren? Of met een vrouw die stiekem de draak steekt met extreme feministen? Het verhaal is namelijk nogal ‘over-de-top’, vooral het plot. Zoals ook al in het boek zelf door het personage Rob van Helden wordt gesuggereerd, zijn de vrouwen van het vrouwennetwerk door hun praktijken minstens net zo erg en misschien nog wel erger (soms zelfs crimineel te noemen), dan de mannen in de ‘door mannen geregeerde en gedomineerde wereld’ waar ze zich zo tegen afzetten. Het netwerk zou namelijk achter vele schandalen zitten die mannen hebben moeten doen aftreden van hoge posities en het vervolgens bemachtigen van dergelijke posities door vrouwen.

Ook komt de vraag aan de orde hoe het komt dat de Nederlandse vrouwen nog altijd veel minder vaak hoge functies bekleden dan mannen, ondanks hun gelijke of zelfs hogere academische graden. Is dit doordat ze niet door het glazen plafond kunnen breken die de mannenwereld voor hen opwerpt? Of doordat vrouwen andere ambities/ dromen hebben dan mannen en dus niet eens dergelijke posities willen bekleden en/of niet bereid zijn de concessies te doen die hiervoor nodig zijn?

Hoe dan ook, het is een boek dat je, nadat het je tijdens het lezen in haar greep heeft gehouden, aan het denken zet.

Uitgeverij           A.W. Bruna, 2013
Pagina’s             240
ISBN                  978 9022 998 830

Recensie door Charlotte, 24 mei 2013

Share

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Powered by: Wordpress
Geverifieerd door MonsterInsights